wd wp Пошук: ⬜

Хувентуд

.mw-parser-output .t-geoinfobox td,.mw-parser-output .t-geoinfobox th{min-width:120px}.mw-parser-output .t-geoinfobox td:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox th:only-child{text-align:center}.mw-parser-output .t-geoinfobox-name{font-size:110%;padding:2px}.mw-parser-output .t-geoinfobox-nickname{font-style:italic}.mw-parser-output .t-geoinfobox-cave th:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox-mount th:only-child{background:#e7dcc3}.mw-parser-output .t-geoinfobox-surface th:only-child{background:#ffe4c4}.mw-parser-output .t-geoinfobox-blue th:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox-water th:only-child{background:#c0daff}.mw-parser-output .t-geoinfobox-underwater th:only-child{background:#b0e0e6}.mw-parser-output .t-geoinfobox-green th:only-child{background:#d0f0c0}.mw-parser-output .t-geoinfobox-tomb th:only-child{background:#bbbbbb}.mw-parser-output .t-geoinfobox-yellow th:only-child{background:#fdeaa8}.mw-parser-output .t-geoinfobox-ny th:only-child{background:#cbd5c4;border:1px solid #aaaaaa}.mw-parser-output .t-geoinfobox-ny th:first-child:not(:only-child){background:#cbd5c4;text-align:right;padding:0 0.5em}.mw-parser-output .t-geoinfobox-grey th:only-child{background:#eaecf0}

Хуве́нтуд (ісп.: Isla de la Juventud, «востраў Моладзі»), у мінулым быў вядомы як востраў Пі́нас (ісп.: Isla de Pinos, «востраў Хвояў») — востраў у Карыбскім моры. Разам з суседнімі астравамі ўтварае спецыяльны муніцыпальны раён Ісла-дэ-ла-Хувентуд (2 419 км², адміністрацыйны цэнтр — Нуэва-Херона) у складзе Кубы. Плошча вострава — 2 200 км². Насельніцтва — 86 637 чалавек (2004).

Геаграфія і прырода

Востраў Хувентуд месціцца на паўночным захадзе Карыбскага мора, у 94 км на поўдзень ад вострава Куба. З’яўляецца шостым па плошчы сярод іншых карыбскіх астравоў (пасля Кубы, Гаіці, Ямайкі, Пуэрта-Рыка і Трынідада).

Падзяляецца на 2 буйных прыродных рэгіёна. Паўночны рэгіён (каля 1312 км²) адрозніваецца складаным рэльефам з перавагай раўнін і полагам саванавага тыпу. Цэнтральную частку займаюць узвышшы. Найвышэйшая кропка — гара Ла-Каньяда (303 м). Паўднёвы рэгіён (каля 888 км²) аддзелены забалочанай нізінай. Яго займае вапняковая раўніна. На ўзбярэжжы пясчаныя пляжы і выдмы чаргуюцца з уцёсамі і мангравымі лясамі. Сустракаюцца карставыя пячоры.

На востраве маюцца рэкі і крыніцы пітной, у тым ліку мінеральнай вады. Найдаўжэйшая рака Сан-Педра цягнецца ўсяго на 17 км. Для захавання рэсурсаў прэснай вады пабудавана 11 штучных вадасховішчаў. Знойдзены радовішчы крышталю, кварцу, мармуру, золата, жалеза і інш.

Клімат трапічны пасатны. З мая па кастрычнік цягнецца сезон дажджоў, з лістапада па красавік — сухі сезон. Найбольш цёплы месяц — ліпень, калі сярэдняя тэмпература трымаецца каля 27,9° C. У лютым сярэдняя тэмпература каля 22,3º C, аднак здараюцца зніжэнні да 6,1° C. Сярэняя гадавая вільготнасць — 80 %. Хувентуд знаходзіцца ў зоне актыўнасці частых трапічных цыклонаў.

Каля 44 % паверхні вострава займаюць лясы. Каля вадасховішчаў і рэк ёсць лугі. Значная частка сушы пакрыта хмызняковымі зараснікамі. Багаты свет птушак, які ўзімку папаўняюць пералётныя віды, а таксама паўзуноў — яшчарак, кайманаў і чарапах. З сысуноў найбольш адметны статак мясцовых аленяў.

Для абароны ўнікальнага прыроднага свету на Хувентудзе створана 8 ахоўваемых зон.

Гісторыя

Да прыходу іспанцаў востраў быў населены індзейцамі, блізкімі па культуры да абарыгенаў суседняй Кубы. Знойдзены прылады працы з каменю на поўначы вострава. Жыхары поўдня шырока выкарыстоўвалі апрацаваныя ракавіны малюскаў. У спадчыну ад іх захаваліся пячорныя малюнкі на паўднёвым усходзе Хувентуда.

13 чэрвеня 1494 г. востраў быў адкрыты Хрыстафорам Калумбам і названы Сан-Хуан-Евангеліста. Пазней географы замацавалі за ім назву Пінас. Першаадкрывальнік не заўважыў на ім прысутнасці людзей, хаця сучасныя вучоныя мяркуюць, што індзейскія паселішчы павінны былі яшчэ існаваць у той час.

Фармальна востраў быў далучаны да Іспаніі, аднак іспанскія каланіяльныя ўлады не прадпрымалі захадаў для яго асваення. У XVII — пач. XIX стст. на Пінасе спыняліся галоўным чынам піраты, якія займаліся паляваннем або, як вераць мясцовыя жыхары, хавалі на ім нарабаваныя скарбы. Апошні пірат Пэпэ Маёрка быў арыштаваны брытанскім канвоем са згоды іспанскіх уладаў у 1822 г.

У 1787 г. іспанцы пабудавалі невялікае паселішча Санта-Фе. У 1830 г. перасяленцы з Фларыды — паселішча Калонія на заходнім узбярэжжы. Яны займаліся сельскай гаспадаркай і гандлем мясцовай хваёвай драўніны. Да кан. XIX насельніцтва складала некалькі тысяч чалавек рознага этнічнага паходжання.

Пасля вайны паміж ЗША і Іспаніяй ў 1898 г. Пінас фактычна апынуўся пад кантролем ЗША. На востраў пераязджалі амерыканскія каланісты, якія стварылі плантацыі цытрусавых культур. Аднак у 1925 г. востраў быў перададзены Кубе. З пач. 1930-ых гг. на ім працавала турма, вядомая невыноснымі ўмовамі для зняволенных. У гады II Сусветнай вайны ў ёй трымалі ваеннапалонных японцаў, італьянцаў і немцаў, а ў пасляваенны перыяд — палітычных вязняў, у тым ліку Фідэля Кастра. Яна была зачынена ў 1967 г., у 1973 г. абвешчана нацыянальным помнікам.

У 1970-ыя гг. пачаўся новы этап асваення вострава, ператварэння яго ў буйны сельскагаспадарчы цэнтр вытворчасці грэйпфрутаў. У мерапрыемствах, якія арганізоўвалі камуністычныя ўлады, актыўны ўдзел прымалі маладыя кубінцы з розных правінцый краіны. Таму ў 1978 г. Пінас быў пераіменаваны ў востраў Хувентуд. З кан. XX ст. развіваецца турызм.

Галерэя

Востраў звонку
Саванна
Балота
Турма Прэсідыа-Мадэла

Спасылкі

Isla de la Juventud даведнік на сайце Wikivoyage
Афіцыйны сайт на іспанскай мове
Фатаздымкі