Сяргей Антонавіч Чуні́хін[1] (21 верасня 1905 — 29 кастрычніка 1985) — вучоны ў галіне матэматыкі, доктар фізіка-матэматычных навук (1936), прафесар (1934), акадэмік Акадэміі навук БССР (1966), Заслужаны дзеяч навукі БССР (1968). Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны[2].
Нарадзіўся ў Харкаве. У 1929 годзе скончыў Маскоўскі дзяржаўны ўніверсітэт. У 1933—1935 гг. займаў пасаду загадчыка кафедрай матэматыкі Тульскага механічнага інстытута, у 1935—1941 гг. Маскоўскага вячэрняга металургічнага інстытута. З 1941 года С. А. Чуніхін у Томску, займаў пасады загадчыка кафедрамі ў Томскім электрамеханічным інстытуце інжынераў чыгуначнага транспарту і Томскім дзяржаўным універсітэце. У 1953 годзе пераехаў у Гомель, дзе да 1960 года займаў пасаду загадчыка кафедрай у Беларускім інстытуце інжынераў чыгуначнага транспарту. З 1960 г. С. А. Чуніхін у Гомельскім аддзяленні Інстытута матэматыкі Акадэміі навук БССР на пасадзе загадчыка лабараторыяй, адначасова з 1978 года — намеснік дырэктара Інстытута матэматыкі па Гомельскаму аддзяленню.
С. А. Чуніхіну належаць працы па тэорыі груп. Ён пабудаваў агульную тэорыю фактарызацыі канечных груп, вылучыў і вывучаў два новыя класы груп (П-аддзельныя і П-вырашальныя), стварыў новы метад даследавання груп[1]. Аўтар больш за 100 навуковых прац, у тым ліку манаграфіі «Подгруппы конечных групп» (1964, перакладзена за мяжой на англійскую мову ў 1969 годзе)[3].
У Гомелі на доме № 32а па вуліцы Кірава ў 1995 годзе ўстаноўлена мемарыяльная дошка з барэльефам вучонага.