Пераменны ток, зменны ток — электрычны ток, сіла якога перыядычна мяняецца з часам.
У асноўным ваганні току адбываюцца па гарманічным законе
I
0
cos ( 2 π ν t − φ ) ,
{\displaystyle I=I_{0}\cos(2\pi \nu t-\varphi ),}
дзе
I
0
{\displaystyle I_{0}}
— амплітуда току,
ν
{\displaystyle \nu }
— частата,
φ
{\displaystyle \varphi }
— фаза току.
Пераменны ток ўзнікае ў электрычным ланцугу з пераменным напружаннем. Ваганні напружання адбываюцца па падобным законе, аднак, у агульным выпадку са зрухам фазы
Δ φ
{\displaystyle \Delta \varphi }
U
0
cos ( 2 π ν t − φ − Δ φ ) .
{\displaystyle U=U_{0}\cos(2\pi \nu t-\varphi -\Delta \varphi ).}
Перавагай пераменнага току з’яўляецца тое, што яго лягчэй вырабляць і перадаваць спажыўцу. Пастаянны ток можна атрымаць з пераменнага з дапамогай выпрамлення.
Асаблівасцю пераменнага току з’яўляецца тое, што некаторыя элементы электрычнага ланцуга ўплываюць не толькі на амплітуду току, але і на яго фазу. Таму для разлікаў электрычных ланцугоў замест звычайных супраціўленняў выкарыстоўваюцца камплексныя супраціўленні — імпедансы, а ўсе разлікі праводзяцца з выкарыстаннем камплексных лікаў.
Імгненнае значэнне магутнасці электрычнага току роўнае
I U
{\displaystyle S=IU,}
, поўная магутнасць
I U cos
Δ φ
{\displaystyle P=IU\cos ,\Delta \varphi }
, актыўная магутнасць
I U sin
Δ φ
{\displaystyle Q=IU\sin ,\Delta \varphi }
, рэактыўная магутнасць дзе U — напружанне, а
Δ φ
{\displaystyle \Delta \varphi }
— зрух фаз паміж напружаннем і токам.
Аднак на практыцы зручней выкарыстоўваць усярэдненае значэнне магутнасці
1 2
I
0
U
0
,
{\displaystyle \langle P\rangle ={\frac {1}{2}}I_{0}U_{0},}
дзе
I
0
{\displaystyle I_{0}}
— амплітуднае значэнне сілы току,
U
0
{\displaystyle U_{0}}
— амплітуднае значэнне напружання.
Пераменны ток характарызуюць таксама дзеючымі значэннямі сілы току і напружання
I
a
=
1
2
I
0
,
{\displaystyle I_{a}={\frac {1}{\sqrt {2}}}I_{0},}
U
a
=
1
2
U
0
.
{\displaystyle U_{a}={\frac {1}{\sqrt {2}}}U_{0}.}
Асноўны артыкул: Электрычны генератар Генератарам пераменнага току з’яўляецца сістэма з нерухомага статара (складаецца са стальнога стрыжня і абмоткі) і ротара (электрамагніт са стальным стрыжнем), які круціцца ўнутры яго. Праз два кантактныя кольцы, да якіх прыціснутыя слізгальныя кантакты шчоткі, праводзіцца электрычны ток. Электрамагніт стварае магнітнае поле, якое круціцца з вуглавой хуткасцю кручэння ротара і ўзбуджае ў абмотцы статара ЭРС індукцыі. Каб ротар круціўся і ствараў магнітнае поле, якое выклікае ў статары ЭРС індукцыі, яму неабходна прадастаўляць энергію. Ротар круціцца ў электрастанцыях з дапамогай паравых (ЦЭС і АЭС) або гідратурбін (ГЭС).
Асноўны артыкул: Трансфарматар Для таго, каб знізіць напружанне да неабходнай для спажыўцоў велічыні на выхадзе электрагенератараў (220 В), і павысіць напружанне да велічыні, неабходнай для яго перадачы па ЛЭП (400—500 кВ), патрэбен трансфарматар. Ён складаецца з першаснай і другаснай шпулек і замкнёнага стрыжня. Пры падачы напружання на першасную шпульку ўзнікае пераменны ток, які стварае пераменнае магнітнае поле. Праз стрыжні магнітны паток распаўсюджваецца на абедзве шпулькі і выклікае іх індукцыю.
У еўрапейскіх краінах і СНД выкарыстоўваецца пераменны ток з частатою 50 Гц і напружаннем 220 В або 380 В. У некаторых краінах выкарыстоўваецца частата 60 Гц.