Гармані́чныя вага́нні — ваганні, пры якіх функцыя стану сістэмы змяняецца з часам наступным чынам:
A sin ( ω t +
ϕ
0
) ,
{\displaystyle x=A\sin(\omega t+\phi _{0}),}
дзе A — амплітуда ваганняў,
ω
{\displaystyle \omega }
ϕ
0
{\displaystyle \phi _{0}}
— пачатковая фаза (гэта значыць фаза, у якой сістэма знаходзіцца у момант часу t = 0).
Скорасць і паскарэнне матэрыяльнага пункта, які здзяйсняе механічныя гарманічныя ваганні, роўныя
d x
d t
= A ω cos ( ω t +
φ
0
) ,
{\displaystyle v={\frac {dx}{dt}}=A\omega \cos(\omega t+\varphi _{0}),}
d v
d t
= − A
ω
2
sin ( ω t +
φ
0
) .
{\displaystyle a={\frac {dv}{dt}}=-A\omega ^{2}\sin(\omega t+\varphi _{0}).}
З апошняй роўнасці вынікае дыферэнцыяльнае ўраўненне гарманічнага вагання:
d
2
x
d
t
2
= − A
ω
2
sin ( ω t +
φ
0
−
ω
2
x
{\displaystyle a={\frac {d^{2}x}{dt^{2}}}=-A\omega ^{2}\sin(\omega t+\varphi _{0})=-\omega ^{2}x}
або
ω
2
x +
d
2
x
d
t
2
= 0.
{\displaystyle \omega ^{2}x+{\frac {d^{2}x}{dt^{2}}}=0.}
Такім чынам, пры механічным гарманічным ваганні паскарэнне матэрыяльнага пункта прапарцыянальна яго адхіленню ад пункта раўнавагі. Адпаведна другому закону Ньютана, гэта магчыма, калі на яго дзейнічае сіла, велічыня якой вызначаецца формулай:
− k x ,
{\displaystyle F=-kx,}
дзе k — каэфіцыент прапарцыянальнасці. Знак «мінус» адлюстроўвае той факт, што сіла дзейнічае ў напрамку, адваротным да адхілення.
Вуглавая частата ваганняў складае
k m
.
{\displaystyle \omega ={\sqrt {\frac {k}{m}}}.}
Яна, такім чынам, цалкам вызначаецца параметрамі сістэмы, што вагаецца, і не залежыць ад амплітуды ваганняў.
Прыклады сістэм, у якіх адбываюцца механічныя гарманічныя ваганні:
Прыкладам сістэмы, у якой здзяйсняюцца электрычныя гарманічныя ваганні, з’яўляецца вагальны контур.