wd wp Пошук: ⬜

Жан Кастэкс

.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw{display:inline-block}.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a::first-letter,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw::first-letter{text-transform:capitalize}

Жан Кастэкс (фр.: Jean Castex; нар. 25 чэрвеня 1965, Вік-Фезансак) — французскі палітык, прэм’ер-міністр Францыі з 3 ліпеня 2020 да 16 мая 2022 года.

Паходжанне і адукацыя

Прозвішча Кастэкс паходзіць ад гасконскага слова Castèth(s) і азначае «шато» — загарадны сядзібны дом вышэйшай арыстакратыі.

Унук Марка Кастэкса, які ў 1971-1989 гадах займаў пасаду мэра Вік-Фезансака, а ў 1980-1989 — сенатара Францыі ад дэпартамента Жээр. Бацька — Клод Кастэкс, працаваў выкладчыкам. Сам Жан вучыўся ва Універсітэце Тулузы, парыжскім Інстытуце палітычных даследаванняў і Нацыянальнай школе адміністрацыі (ENA)[4].

Прафесійная і палітычная кар’ера

Рэгіянальная праца

З 1991 года працаваў у аўдытарскім судзе на пасадзе аўдытара, у 1994 годзе стаў саветнікам-рэферэнтам (conseiller référendaire), у 2008 — старэйшым саветнікам (conseiller-maître)[5].

У 1996 годзе прызначаны дырэктарам Упраўлення аховы здароўя і сацыяльных службаў дэпартамента Вар, у 1999 годзе заняў пасаду генеральнага сакратара прэфектуры дэпартамента[6].

З 2001 па 2005 год узначальваў рэгіянальную коштавую палату Эльзаса ў Страсбургу [7].

У 2008 годзе абраны мэрам горада Прад у дэпартаменце Усходнія Пірэнеі, у 2014 годзе быў трыумфальна пераабраны пры падтрымцы 70% выбаршчыкаў, у 2020 - 75,72%[8]. У якасці мэра і прэзідэнта супольнасці камун зрабіў значны ўклад у захаванне мясцовай славутасці — чыгуначнай лініі Сердань, у 2015 годзе перашкодзіў прыватызацыі аб’екта[9].

З 2010 па 2015 год — дэпутат рэгіянальнага савета Лангедок-Русільён[10].

З 29 сакавіка 2015 г. — дэпутат департаментского савета Усходніх Пірэнэяў.

Пры ўрадзе

З 2004 года працаваў у Міністэрстве салідарнасці і сацыяльнага згуртавання, дзе ўзначаліў кіраванне шпіталізацыі і медыцынскага абслугоўвання. Затым кіраваў канцылярыяй міністра Ксавье Бертрана, займаўся рашэннем праблемы птушынага грыпу, забяспечыўшы на тэрыторыі Францыі распаўсюджванне 200 млн ахоўных медыцынскіх масак і 2 млн доз вакцыны. Пасля прыходу да ўлады прэзідэнта Нікаля Сарказі Кастэкс рушыў услед за Бертранам, які атрымаў партфель міністра працы, і апынуўся на новым месцы ў разгар эканамічнага крызісу 2008 года, займаючыся рэфармаваннем сістэмы асаблівых пенсійных планаў. З 2010 года працаваў у прэзідэнцкай адміністрацыі Нікаля Сарказі, праз некаторы час заняўшы пасаду памочніка генеральнага сакратара Елісейскага палаца [11].

Восенню 2012 года на з’ездзе Саюза за народны рух падтрымаў Франсуа Фіёна і пасля рэарганізацыі партыі застаўся ў шэрагах «рэспубліканцаў». У гэтым жа годзе распачаў спробу абрання ў Нацыянальны сход ад дэпартамента Усходнія Пірэнеі, але саступіў[12].

У 2017 годзе прызначаны кіраўніком міжведамаснай камісіі з задачай каардынацыі дзейнасці розных міністэрстваў у падтрымку кандыдатуры Парыжа на правядзенне Алімпійскіх і Паралімпійскіх гульняў у 2024 годзе, а пазней — аналагічную камісію па арганізацыі іншых важных спартыўных спаборніцтваў[13]. 13 верасня 2017 года МАК абраў Парыж у якасці сталіцы Гульняў 2024 года.

У 2019 годзе ўзначаліў Нацыянальнае спартовае агенцтва[14].

3 красавіка 2020 г. узначаліў міжведамасную камісію па арганізацыі паступовага зняцця абмежаванняў, выкліканых распаўсюджваннем COVID-19 [15].

Прэм’ер-міністр

3 ліпеня 2020 года, пасля сыходу ў адстаўку Эдуара Філіпа, Жан Кастэкс ўступіў на пасаду прэм’ер-міністра Францыі[16][17]. У той жа дзень ён выйшаў з складу партыі «Рэспубліканцы»[18].

6 ліпеня аб’яўлены персанальны склад урада. З 32 членаў Кабінета, які ўключае 16 міністраў, 14 міністраў-дэлегатаў і аднаго дзяржаўнага сакратара, палову (16 чалавек) склалі сябры партыі «Наперад, Рэспубліка!», дзевяць — беспартыйныя. Сярод астатніх ёсць прадстаўнікі Дэмакратычнага руху, новай партыі Тэрыторыі прагрэсу, а таксама партыі «Дзейнічаць» і Радыкальнага руху. Ва ўрад увайшлі 17 жанчын, сярэдні ўзрост членаў Кабінета склаў 50 гадоў (для другога ўрада Піліпа гэты паказчык складаў 51 год, а для першага — 54 гады)[19].

15 ліпеня Кастэкс выступіў з праграмнай прамовай у Нацыянальным Асамблеі, пералічыўшы асноўныя напрамкі дзейнасці свайго ўрада. У іх ліку: для процідзеяння эпідэміі COVID-19 уводзіцца абавязковае нашэнне медыцынскіх масак у грамадскіх месцах (у памяшканнях і іншых зачыненых прасторах); пашырэнне паўнамоцтваў уладаў у рэгіёнах і на месцах; зніжэнне кошту абеду ў універсітэцкіх сталовых для студэнтаў на стыпендыі з 3,30 еўра да 1 еўра; барацьба з беспрацоўем, у першую чаргу сярод моладзі (мяркуецца зніжэнне сацыяльных узносаў для работнікаў не старэйшыя за 25 гадоў да 4000 еўра ў год, пры найме работнікаў нізкай кваліфікацыі з заробкам да 1,6 МРОТ кампаніі вызваляюцца ад сацыяльных узносаў); да канца 2021 года намечана вырабіць рэнавацыя 300 кварталаў з 450, дзе яна прызнаная неабходнай; вылучаюцца інвестыцыі агульным аб’ёмам 100 млрд еўра, у тым ліку 40 — на развіццё прамысловасці і 6 — у ахову здароўя; падтрымка экалагічных праектаў; пенсійная рэформа прызнана неабходнай, у тым ліку паступовы адмову ад спецыяльных пенсійных планаў; падрыхтоўка урадам законапраекта аб супрацьдзеянні сепаратызму па этнічных і рэлігійных падставах, а таксама супрацьдзеянне радыкальнага ісламізму; установа да пачатку 2021 года інстытута «суддзяў крокавай даступнасці» (juges de proximité), да юрысдыкцыі якіх павінны быць аднесены справы аб дробных паўсядзённых правапарушэннях[20].

Асабістае жыццё

Жанаты на каталонке Сандры Рыбелейг (Sandra Ribelaygue) — дэпутат муніцыпальнага савета невялікага гарадка Вальсеболер на мяжы з Іспаніяй. Ёсць чацвёра дачок[21].

Кнігі Кастэкса

Чыгуначная лінія з Перпіньянав Вільфранш — прэлюдыя лініі Сердань / La Ligne de chemin de fer de Perpignan à Villefranche - Prélude de la ligne de Cerdagne (Les carnets du Train jaune; tome 7), Éditions Talaia, Canet-en-Roussillon, 2017

Узнагароды

Кавалер ордэна «За заслугі» па прадстаўленні прэм’ер-міністра «за 15 гадоў грамадзянскай і ваеннай службы» (указ Прэзідэнта Рэспублікі ад 15 мая 2006 года)[22].

Зноскі

↑ Répertoire national des élus — 2019.
↑ French National Directory of Representatives, 14 January 2020 — 2020.
1 2 3 https://www.gouvernement.fr/ministre/jean-castex#biography Праверана 19 лютага 2021.
↑ Pierre Sabathié et Jean-Charles Galiacy Jean Castex, du Gers à l’Élysée(фр.) . Sud Ouest (24 лістапада 2010). Праверана 3 ліпеня 2020.
↑ Technicien, à droite, “monsieur sport” : 7 choses à savoir sur le nouveau Premier ministre Jean Castex(фр.) . France Inter (3 ліпеня 2020). Праверана 6 ліпеня 2020.
↑ Jean Castex(фр.) . Les Echos (20 студзеня 2005). Праверана 11 ліпеня 2020.
↑ Jean Castex, le nouveau Premier ministre, a vécu quatre ans à Kuttolsheim, où il a encore de bons amis(фр.) . France 3 (4 ліпеня 2020). Праверана 6 ліпеня 2020.
↑ DIRECT. Le Gersois Jean Castex nommé Premier ministre pour remplacer Edouard Philippe(фр.) . La Depeche (3 ліпеня 2020). Праверана 3 ліпеня 2020.
↑ Jean Castex, un premier ministre passionné d’histoire et de la vie du rail(фр.) . Le Figaro (3 ліпеня 2020). Праверана 6 ліпеня 2020.
↑ Qui est Jean Castex, le nouveau Premier ministre?(фр.) . La voix du Nord (3 ліпеня 2020). Праверана 3 ліпеня 2020.
↑ Bernard Gorce Jean Castex, nouveau premier ministre et bras armé de l’Élysée(фр.) . La Croix (3 ліпеня 2020). Праверана 3 ліпеня 2020.
↑ Paul Turban Coronavirus : qui est Jean Castex, le “Monsieur déconfinement” du gouvernement ?(фр.) . RTL (7 красавіка 2020). Праверана 6 ліпеня 2020.
↑ Qui est Jean Castex, ce nouvel “inconnu” nommé Premier ministre par Emmanuel Macron ?(фр.) . Europe1 (3 ліпеня 2020). Праверана 6 ліпеня 2020.
↑ Jérôme Cordelier et Géraldine Woessner Jean Castex, un « couteau suisse » pour le déconfinement(фр.) . Le Point (3 ліпеня 2020). Праверана 3 ліпеня 2020.
↑ Olivier Faye Coronavirus : Jean Castex, « M. Déconfinement » du gouvernement et « homme de confiance » d’Edouard Philippe(фр.) . Le Monde (3 ліпеня 2020). Праверана 3 ліпеня 2020.
↑ Démission du gouvernement, en direct : Jean Castex est nommé premier ministre(фр.) . Le Monde (3 ліпеня 2020). Праверана 3 ліпеня 2020.
↑ Алексей Тарханов Премьер-министром Франции стал мэр города Прад Жан Кастекс(руск.) . Коммерсантъ (3 ліпеня 2020). Праверана 3 ліпеня 2020.
↑ Remaniement : nouveau Premier ministre, Jean Castex a démissionné de LR(фр.) . laprovence.fr (3 ліпеня 2020). Праверана 3 ліпеня 2020.
↑ Remaniement : qui sont les ministres du gouvernement Castex(фр.) . Le Figaro (6 ліпеня 2020). Праверана 6 ліпеня 2020.
↑ Anne-Charlotte Dusseaulx Jean Castex : ce qu’il faut retenir de la déclaration de politique générale du Premier ministre(фр.) . Le Journal du Dimanche (15 ліпеня 2020). Праверана 16 ліпеня 2020.
↑ Marion Rouyer Jean Castex Premier ministre : qui est sa femme Sandra ?(фр.) . Gala (3 ліпеня 2020). Праверана 4 ліпеня 2020.
↑ Décret du 15 mai 2006 portant promotion et nomination(фр.) . legifrance.gouv.fr. Праверана 4 ліпеня 2020.

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Жан Кастэкс
Биография Жана Кастекса(руск.) . РИА Новости (3 ліпеня 2020). Праверана 3 ліпеня 2020.
Биография премьер-министра Франции Жана Кастекса(руск.) . ТАСС (3 ліпеня 2020). Праверана 11 ліпеня 2020.