Дэфе́кт ма́сы — фізічная велічыня, якая выражае ўплыў унутраных узаемадзеянняў на масу састаўной часціцы. Сярод іншага, дэфект масы характарызуе ўстойлівасць атамных ядзер. Абазначаецца звычайна Δm.
У літаратуры сустракаюцца розныя азначэнні тэрміна «дэфект масы»:
У выпадку атама дэфект масы, ці лішак масы (англ.: mass excess) — рознасць паміж масай спакою атама дадзенага ізатопа, выражанаю ў атамных адзінках масы, і масавым лікам дадзенага ізатопа[1][2][3]:
M
a
( Z , A ) − A ,
{\displaystyle \Delta (Z,A)=M_{a}(Z,A)-A,}
дзе M**a(Z, A) — маса (у а.а.м.) ядра з зарадавым лікам Z і масавым лікам A.
Паводле гэтага азначэння, дэфект масы атама 12C роўны нулю:
{\displaystyle \Delta (6,12)=0.}
Дэфект масы, аднесены да аднаго нуклона, называецца ўпаковачным каэфіцыентам[4]:
Δ ( Z , A )
A
.
{\displaystyle f={\frac {\Delta (Z,A)}{A}}.}
Дэфект масы — рознасць паміж масай звязанай сістэмы ўзаемадзейных часціц і сумай іх мас у свабодным стане[5].
Паводле такога азначэння, у выпадку атама дэфект масы — рознасць паміж сумай мас спакою нуклонаў, якія складаюць ядро дадзенага нукліда, і масай спакою атамнага ядра гэтага нукліда[5][6]:
Δ
m
= [ Z ⋅
m
p
N ⋅
m
n
] −
m
n u c
,
{\displaystyle \Delta {m}=[Z\cdot m_{p}+N\cdot m_{n}]-m_{nuc},}
дзе
Z
{\displaystyle Z}
— колькасць пратонаў,
N
{\displaystyle N}
— колькасць нейтронаў,
m
p
{\displaystyle m_{p}}
— маса пратона,
m
n
{\displaystyle m_{n}}
— маса нейтрона,
m
n u c
{\displaystyle m_{nuc}}
— маса ядра.
Згодна з суадносінамі Эйнштэйна, энергія сувязі прапарцыянальная дэфекту масы:
Δ m ⋅
c
2
,
{\displaystyle \Delta E=\Delta m\cdot c^{2},}
дзе
Δ m
{\displaystyle \Delta m}
— дэфект масы і с — скорасць святла ў вакууме.
Як правіла, дэфект масы выражаецца ў кэВ[7].