Ма́савы лік — агульная колькасць нуклонаў (пратонаў і нейтронаў) ў атамным адры, адна з асноўных яго характарыстык[1].
Пазначаецца літарай A. Пры пазначэнні элемента масавы лік пішуць верхнім індэксам перад сімвалам элемента, напрыклад, 3He або 235U. Ужываецца таксама пазначэнне гелій-3, уран-235.
Іншыя лікі, якія характарызуюць ядро: зарадавы лік Z і лік нейтронаў N: A = Z+ N
Веданне масавага ліку дазваляе ацаніць масу ядра і атама. Калі вядомы масавае лік, то маса М атама і яго ядра ацэньваецца з наступных суадносін М ≈ А · mN, дзе mN ≈ 1,67 · 10-27 кг – маса нуклонаў. Напрыклад, у склад атама алюмінія-27 і яго ядра ўваходзіць 27 [нуклонаў] (13 пратонаў і 14 нейтронаў). Яго маса прыкладна роўная 27 · 1,67 · 10-27 кг ≈ 4,5 · 10-26 кг. Калі трэба атрымаць масу ядра з большай дакладнасцю, то трэба ўлічыць, што нуклоны ў ядры звязаныя сіламі ядзернага прыцягнення, і таму ў адпаведнасці з суадносінамі E = mc2 маса ядра памяншаецца. У масу атама таксама варта дадаць сумарную масу электронаў на арбітах вакол ядра. Аднак усе гэтыя папраўкі не перавышаюць 1%.
Адрозненне масы аднаго грам-атама пэўнага ізатопа ад масавага ліку ўяўляе сабой дэфект масы ў адносінах да вуглярода 12С. Вуглярод 12С прыняты за стандарт вымярэння атамнай адзінкі масы (а. а. м.) У мас-спектраскапіі, яго атамная маса прымаецца за 12 адзінак. Бо дэфект мас ўсіх ядраў значна меншы за а. а. м., то ва ўсіх вядомых ізатопаў масавы ліку гэта бліжэйшы цэлы лік да атамнай масы элемента.
Ва ўсіх ядзерных рэакцыях і радыеактыўных працэсах сума масавага ліку зыходных часціц роўная суме масавага ліку канечных часціц, што адлюстроўвае закон захавання барыённага зарада. Пры бэта-працэсе масавы лік застаецца пастаянным, змяняецца толькі суадносіны паміж лікам нейтронаў і пратонаў у ядры. Масавы лік павялічваецца на адзінку пры захопе нейтрона з выпусканнем фатона. У астрафізіцы такая з’ява мае месца пры ўтварэнні хімічных элементаў у s- і r-працэсах нейтроннага захопу. Ізатопы розных элементаў, якія маюць ядры з розным зарадам, але з аднолькавым масавым лікам, называюць ізабарны. Элемент з найбольшым дэфектам мас пры пэўным масавым ліку ёсць стабільным адносіна ўсіх працэсаў слабога ўзаемадзеяння.
Пры няцотныя масавым ліку залежнасць поўнай энергіі ядра ад Z мае адзін мінімум. Пры A цотным са зменай Z чаргуюцца цотна-цотныя і няцотныя-няцотныя ядры, залежнасць поўнай энергіі ядра ад Z мае некалькі мінімумаў, якія адпавядаюць некалькім стабільным ізабарам. Адрозненне хімічных уласцівасцяў розных ізатопаў вядзе ў астрафізіцы да важнага эфекту іх фракцыянавання. Пры ядзернай шчыльнасці рэчыва ў нетрах нейтроннай зоркі разам з нейтронамі могуць быць моцна пераабагачаныя нейтронамі ізатопы [2].