Во́лхаўскі фронт (існаваў 17 снежня 1941 — 23 красавіка 1942 года і 8 чэрвеня — 15 лютага 1944 года) — фарміраванне (аб’яднанне) РСЧА, адзін з франтоў Вялікай Айчыннай вайны.
Створаны па дырэктыве Стаўкі ВГК ад 17 снежня 1941 года з ліку сіл левага крыла Ленінградскага фронту і рэзерваў Стаўкі ВГК у ходзе абароны гарадоў Ленінградскай вобласці Волхава і Ціхвіна.
23 красавіка 1942 года фронт расфарміраваны і пераўтвораны ў «Волхаўскую групу войскаў» («Група войск Волхаўскага напрамку») Ленінградскага фронту.
8 чэрвеня 1942 года Волхаўскі фронт утвораны зноў[1].
Канчаткова скасаваны 15 лютага 1944 года.
Войскі Волхаўскага фронту на працягу бітвы за Ленінград у 1941—1944 гадах разам з войскамі Ленінградскага фронту супрацьстаялі 16-й (снежань 1941 — студзень 1942 г.), 18-й нямецкай арміі (студзень 1942 г. — люты 1944 г.) і 11-й (верасень — кастрычнік 1942 г.) нямецкім арміям Групы армій «Поўнач». У красавіку 1942 года штаб Волхаўскага фронту размяшчаўся ў Малой Вішеры[2]. У студзені 1943 года войскі фронту адыгралі найважнейшую ролю ў прарыве блакады Ленінграда, а ў 1944 годзе — у поўным вызваленні горада ад варожай блакады.
Кіруючы склад
Склад фронту, па стану на 1 студзеня 1942 года
Кіруючы склад
Склад фронту, па стану на 1 студзеня 1943 года
Склад фронту, па стану на 1 студзеня 1944 года