Ве́сніцк[1] (трансліт.: Viesnick, руск.: Весницк) — вёска ва Ушацкім раёне Віцебскай вобласці. Уваходзіць у склад Вялікадолецкага сельсавета.
Першыя згадкі пра вёску адносяцца да XV стагоддзя[2]. У 1552 годзе згадваецца як сяло, якое адносілася да Пуцілкавіцкага замка[3]. Да XVII стагоддзя разам з Вялікімі Дольцамі належала да архібіскупскай кафедры[2]. У XVII стагоддзі стала маёмасцю паноў Кубліцкіх. Станам на 1663 год, уладальнікам з’яўляўся Юрый Кубліцкі[4].
У выніку другога падзела Рэчы Паспалітай у 1793 годзе вёска адыйшла да Расійскай імперыі. У гэты час яна знаходзілася ў складзе Вялікадолецкай воласці Барысаўскага павета Мінскай губреніі. У другой палове XIX стагоддзя — уладанне Іосіфа Ваньковіча. Належала да праваслаўнага прыхода царквы Святога Духа ў Вялікіх Дольцах. У 1912 годзе была адкрыта земская школа, на базе якой пазней адчынена пачатковая школа з беларускай мовай навучання[4]. Школьны раён ахопліваў 10 населеных пунктаў, у якія ўваходзілі вёскі Весніцк, Воснава, Дубінец, Першамайск, Капцы, Садкі і іншыя[5].
З 8 жніўня 1924 года — у складзе Ушацкага раёна, цэнтр Весніцкага сельсавета. У 1938 годзе ў Весніцк былі пераселены жыхары хутароў Дзербіна, Роўнае Поле і вёскі Малы Весніцк. Падчас Другой сусветнай вайны цалкам спалена, забіты 34 жыхары, 20 чалавек забраны на прымусовыя працы[6]. У 1962 годзе цэнтр сельсавета перанесены ў вёску Капцы[7], праз год Весніцкі сельсавет ліквідаваны[8].