У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Пяткевіч. Аляксей Міхайлавіч Пяткевіч (30 сакавіка 1931, вёска Новы Свержань, Стаўбцоўскі павет, Навагрудскае ваяводства, Польская Рэспубліка — 11 сакавіка 2022, Гродна) — беларускі навуковец у галіне літаратуразнаўства і краязнаўства, педагог. Кандыдат філалагічных навук (1963), прафесар (1994).
Нарадзіўся 30 сакавіка 1931 года ў вёсцы Новы Свержань Стаўбцоўскага павета Навагрудскага ваяводства (цяпер — Стаўбцоўскі раён Мінскай вобласці) ў сям’і рабочага.
У 1954 годзе скончыў аддзяленне беларускай мовы і літаратуры філалагічнага факультэта Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта, у 1957 годзе — аспірантуру пры кафедры беларускай літаратуры БДУ.
З 1957 года жыў у Гродне. Працаваў на кафедры літаратуры Гродзенскага педінстытута імя Я.Купалы ў 1957—1968 гг., на кафедры беларускай літаратуры Гродзенскага ўніверсітэта імя Я. Купалы ў 1968—1990 гадах (у 1968—1974 гадах — загадчыкам кафедры, з 1978 года — дацэнтам), на кафедры беларускай культуры гэтага ўніверсітэта ў 1990—2006 гадах (у 1991—2001 гадах — загадчыкам кафедры), на кафедры беларускай культуры і рэгіянальнага турызму ў 2006—2013 гадах, на кафедры турызму і культурнай спадчыны ў 2013—2017 гадах.
Быў адным з ініцыятараў за наданне Гродзенскаму ўніверсітэту імя класіка беларускай літаратуры Янкі Купалы, стварэння кафедры беларускай культуры.
Ганаровы член Міжнароднай асацыяцыі беларусістаў (2006). Сябра Саюза беларускіх пісьменнікаў (1971), сябра Міжнароднага купалаўскага Фонду (1997). Узнагароджаны дзяржаўнымі медалямі.
Старшыня Гродзенскай арганізацыі «Ветэраны Адраджэння» (2004—2014). Старшыня Гродзенскай гарадской арганізацыі «Таварыства беларускай мовы імя Ф.Скарыны» (1989—2001 і з 2005). Вёў на Гродзенскай абласной студыі тэлебачання штомесячную перадачу «Кнігарня» (1973—1974 і 1976—1989).
Памёр 11 сакавіка 2022 года ў Гродне[1].
Сфера навуковых інтарэсаў — літаратуразнаўства, літаратурная крытыка і краязнаўства.
Абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму «Псіхалагічны аналіз і праблема характару ў прозе Кузьмы Чорнага».
З 1958 года друкаваў артыкулы, гісторыка-літаратурныя і краязнаўчыя даследаванні, рэцэнзіі ў альманахах, навуковых зборніках, энцыклапедычных выданнях, перыядычным друку. Выдаў кнігу «Сюжэт. Кампазіцыя. Характар: Аб прозе Кузьмы Чорнага» (1981). Адзін з аўтараў «Гісторыі беларускай дакастрычніцкай літаратуры» (1969), «Гісторыі беларускай літаратуры. XIX — пачатак XX ст.» (1981).
Быў навуковым кіраўніком аспірантаў, падрыхтаваў трох кандыдатаў навук.
Аўтар 527 літаратурна-крытычных і культуралагічных работ, у тым ліку 16 кніг.