Лакшадвіп
Лакшадвіп (англ.: Lakshadweep), саюзная тэрыторыя Індыі, група астравоў на адлегласці ў 200-300 км ад узбярэжжа штата Керала ў Лакадыўскім моры. Плошча — каля 32 км². Насельніцтва — 64429 чалавек (2011 г.)[1]. Адміністрацыйны цэнтр на Кавараці.
Назва Лакшадвіп (Lakshadweep) паходзіць з санскрыцкага Lakshadweepa, што літаральна абазначае сто тысяч (लक्षं laksha) астравоў (द्वीप dweepa).
Геаграфія
Саюзная тэрыторыя Лакшадвіп размяшчаецца на архіпелагах Лакадыўскія астравы і Аміндыўскія астравы. Дзесяць астравоў маюць сталае насельніцтва.
Гісторыя Лакшадвіп
Упершыню ў еўрапейскіх крыніцах астравы на захад ад паўвострава Індастан узгадваліся ў 90 г. н. э., у індыйскіх крыніцах - пад 680 - 720 гг. н. э. Відавочна, выхадцы з Малабара здаўна здабывалі там чарапах. Археалагічныя знаходкі сведчаць пра тое, што першыя наведвальнікі і перасяленцы спавядалі будызм. Аднак у 661 г. араб Убайдула, пахаваны на востраве Андрат, распаўсюдзіў іслам.
У XVI ст. астравіцяне пацярпелі ад партугальскага нашэсця. У XVII ст. Лакадыўскія астравы трапілі ў залежнасць ад раджаў Канура. Згодна легендзе, жыхары атола Мінікой пагадзіліся падпарадкоўвацца яму пасля таго, як пасля аднаго разбуральнага цыклона не атрымалі дапамогу ад султана Мальдываў. Аміндыўскія астравы ў 1787 г. былі далучаны да Майсурскага султаната. У 1854 г. тэрыторыя Лакшадвіп трапіла ў маёмасць Брытанскай Ост-Індскай кампаніі. У 1947 г. яна ўвайшла ў склад Індыі. У 1956 г. была сфарміравана саюзная тэрыторыя.
Эканоміка
ВУП тэрыторыі — 60 млн. дол. ЗША (2004). Вырошчванне какосаў і лоў рыбы складае аснову эканомікі. Развіваецца тэрмальная энергетыка.
Асноўны сродак транспарту для сувязі з мацерыком — марскія судны. Паветраныя перавозкі ажыццяўляюць дзяржаўная авіякампанія Indian Airlines і прыватная Kingfisher Airlines толькі з востравам Агаці.
Насельніцтва
Насельніцтва паўночных астравоў размаўляе на малаялам, паўднёвых — на варыянце дывехі (мовы Мальдыўскіх астравоў).
Згодна перапісу 2011 г., на астравах жыло 64429 чал., у тым ліку 33106 мужчын і 31323 жанчыны. Прычым, 14121 чал. разглядаліся як сельскія жыхары. 92,28% насельнікаў былі пісьменнымі[2].
У прававых адносінах насельнікі Лакшадвіп прыраўноўваюцца да так званых афіцыйных плямён (Scheduled Tribes)[3], якія маюць пэўную культурную аўтаномію і атрымоўваюць дапамогу ад цэнтральнага ўрада Індыі. Карэнныя жыхары самага паўднёвага атола Мінікой з’яўляюцца субэтнасам дывехі і размаўляюць на мове дывехі, блізкія па культуры да жыхароў суседніх Мальдываў. Астатнія лакшадвіпцы размаўляюць на мове малаялам і, хутчэй, з’яўляюцца субэтнічнай групай малаялі. Яны падзяляюцца на некалькі сацыяльна-родавых злучнасцяў, якія маюць карані ў старажытнай каставай сістэме. Вышэйшае становішча займае злучнасць коя, што ў мінулым прадстаўляла аснову землеўладальнікаў і традыцыйна не змешвалася з іншымі астравіцянамі. Ніжэй за іх стаяла злучнасць суднавадзіцеляў і гандляроў мальмі. Астатнія астравіцяне адносіцца да злучнасці простых мелачэры.[4]
Большасць вернікаў спавядае іслам.
Зноскі
У Сеціве
 |
Лакшадвіп на Вікісховішчы |
|---|
Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з пераазначэннем значэння з Вікідадзеных
Катэгорыя·Лакшадвіп
Катэгорыя·Штаты і тэрыторыі Індыі
Category:%D0%A1%D1%82%D0%B0%D1%80%D0%BE%D0%BD%D0%BA%D1%96 %D0%B7 %D0%BA%D0%B0%D1%80%D1%82%D0%B0%D0%BC%D1%96
Катэгорыя·Вікіпедыя·Спасылка на Вікісховішча непасрэдна ў артыкуле
Катэгорыя·Адміністрацыйны падзел Індыі