Эжэн Луі Карпеза (фр.: Eugène Louis Carpezat, 4 лістапада 1833, Парыж — 26 лютага 1912, Парыж) — французскі сцэнограф Прыгожай эпохі (фр.: Belle Époque).
Карпеза быў сынам вытворцаў ліманаду Клода Франсуа Карпеза і Жаклін Каню. Вырашыўшы зрабіць кар’еру ў выяўленчым і дэкаратыўным мастацтве, Карпеза вучыўся ў вядомага мастака-сцэнографа Шарля-Антуана Камбона(англ.) бел..
У 1871 годзе Эжэн Карпеза ўдзельнічаў у распрацоўцы «Сюіты Бінанта(фр.) бел.», серыі карцін са сцэнамі цывільнага і ваеннага жыцця Парыжа.[6]
У 1875 годзе Карпеза стварыў прафесійную асацыяцыю з калегам-сцэнографам Жазефам-Антуанам Лавастрам, каб пераняць майстэрню Камбона(англ.) бел.пасля яго смерці. Разам, Карпеза і Лавастр распрацавалі некаторыя з вызначальных парыжскіх пастановак, або іх часткі, як гэта было прынята ў канцы 1870-х і пачатку 1880-х гадоў: сусветныя прэм’еры опер «Лакмэ» Л. Дэліба (1883), «Паліёкт(англ.) бел.» (1878) і «Даніна Заморы(англ.) бел.» (1881) Ш. Гуно, «Кароль Лахорскі(руск.) бел.» Ж. Маснэ (1877), «Генрых VIII(англ.) бел.» К. Сен-Санса (1883), «Аіда» Дж. Вердзі (прэм’ера оперы, 1880), і «Міхаіл Строгаў(руск.) бел.» Ж. Верна (тэатральная экранізацыя, 1880).
З 1876 па 1909 год Эжэн Карпеза быў адным з афіцыйных дэкаратараў Оперы, працуючы самастойна або ў супрацоўніцтве з Ж.-Б. Лавастрам , А. Рубэ і Ф. Шаперонам. Ён таксама рабіў дэкарацыі для іншых парыжскіх тэатраў, у прыватнасці для Апера-Камік («Мірэйль(англ.) бел.» Ш. Гуно, «Манон» і «Вертэр» Ж. Маснэ), тэатра ле Варыет, тэатра дэ ла Порт Сен-Мартэн, тэатра ла Гетэ («Ірадыяда» Ж. Маснэ), тэатра ле Буф-Парыж, тэатра Athénée, тэатра Франсез.[7]
У Мадрыдзе Эжэн Карпеза упрыгожваў залы Сарсуэлы, а для тэатра гэтага горада зрабіў дэкарацыі да опер «Прарок(руск.) бел.», «Гугеноты(руск.) бел.», «Норма(руск.) бел.» і інш.[7]
Пасля смерці Жазефа-Антуана Лавастра ў 1883 годзе Карпеза і малодшы Лавастр (Жан-Батыст) зноў аб’ядналі дзве майстэрні, і гэтае аб’яднанне працягвалася да смерці Лавастра.[7]
Эжэн Карпеза атрымаў ганаровы дыплом на Сусветнай выстаўцы 1878 года. На Сусветнай выстаўцы 1889 года быў узнагароджаны Гран-пры і названы кавалерам Ганаровага легіёна. Быў членам камісіі па арганізацыі канферэнцыі тэатральнага мастацтва на Сусветнай выстаўцы 1900 года.
У сваёй майстэрні на бульвары дэ ла Вілет, 50, Карпеза навучаў многіх вядомых сцэнічных дызайнераў: Амбруаз Белюа, Леон Бушэ, Франсуа Карпеза (яго сын і пераемнік), Дэмажэ, Альбер Дзюбоск(англ.) бел., Алегер Жуньент-і-Санс, Люсьен Жусам(англ.) бел., Аліўе Марэшаль, Жорж Мува(фр.) бел., Эжэн Марсіяль Сімас(фр.) бел. і Віктор Ламорт.
Эжэн Карпеза памёр на 79-м годзе жыцця, як паведамляецца, «састарэлы, самотны і прыгнечаны з-за таго, што больш не атрымліваў камісій ад вялікіх тэатраў».[8] Пахаваны ў сямейнам склепе на могілках Манпарнас.
Карпеза працаваў пераважна на незалежнай камерцыйнай аснове і да нас дайшло адносна няшмат яго арыгінальных дэкарацый і мадэляў. Напрыклад, усе макеты Карпеза для тэатра Оперы захоўваюцца ў Бібліятэцы-музеі оперы(англ.) бел.; наадварот, практычна ніякія матэрыялы не сведчаць аб багатай дзейнасці Карпеза ў іншых месцах у Францыі і за яе межамі. Тым не менш, шматлікія фатаграфіі работ Карпеза даступныя ў ілюстраваных перыядычных выданнях, такіх як Le théâtre(фр.) бел., L’Art du théâtre(фр.) бел. і Comœdia illustré(фр.) бел., а маштабны артэфакт творчасці Карпеза захаваўся ў якасці намаляванага спектакля ў тэатры да Пас(англ.) бел. (Theatro da Paz) у Белене.