Таццяна Аляксандраўна Рама́нава[1] (англ.: Татьяна Александровна Романова нар. 13 красавіка 1925) — вучоны ў галіне глебазнаўства, доктар біялагічных навук (1979), прафесар (1989), Заслужаны дзеяч навукі БССР (1981).
Нарадзілася ў горадзе Невель. Скончыла 4 класы школы, і бацькі адвязлі яе ў Маскву, дзе працягвала адукацыю. Вялікая Айчынная вайна застала Т. А. Раманаву ў Смаленскай вобласці, дзе яна была на канікулах. Пасля вызвалення Смаленскай вобласці ў верасні 1943 года была прызвана ў Чырвоную Армію ў якасці вольнанаёмнай служачай і знаходзілася на службе да жніўня 1944 года[2]. У 1945 годзе паступіла на геаграфічны факультэт Смаленскага педагагічнага інстытута, а ў 1946 годзе перавялася на другі курс завочнага аддзялення геаграфічнага факультэта Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта[2]. Адначасова з вучобай працавала выкладчыкам геаграфіі, гісторыі і чарчэння ў Сычоўскім раёне[2]. У 1950 годзе Т. А. Раманава пераязджае ў ў Мінск і працягвае вучобу на завочным аддзяленні геаграфічнага факультэта Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта, адначасова працуючы лабарантам у Інстытуце народнай гаспадаркі імя В. У. Куйбышава[2]. Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт скончыла ў 1952 (у 1953[1]) годзе і пачала працу інжынерам-глебазнаўцам у у інстытуце «Белдзіправадгас»[2]. У 1955 годзе паступіла ў аспірантуру і ў 1962 годзе абараніла кандыдацкую дысертацыю. З 1958 года Т. А. Раманава ў Беларускім навукова-даследчым інстытуце глебазнаўства і аграхіміі, дзе ў 1968—1988 гадах займала пасаду загадчыка сектара.
Т. А. Раманавай належаць навуковы працы па генезісе глеб і заканамернасцях фарміравання глебавага покрыва, яго структуры, неаднароднасці і эвалюцыі пад уплывам прыродных і антрапагенных фактараў. Займалася вывучэннем воднага рэжыму і вільготнасці глеб і інш. Пад яе кіраўніцтвам абаронены 15 кандыдацкіх дысертацый[2].