Міхась Стрыгалёў (Міхаіл Лаўрэнцьевіч Стрыгалёў, 25 мая 1938, вёска Недайка, Буда-Кашалёўскі раён, Гомельская вобласць) — беларускі паэт, перакладчык.
Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Пасля заканчэння Недайскай сярэдняй школы (1955) год працаваў у мясцовым калгасе імя Ф.Энгельса, скончыў энергетычны факультэт Беларускага політэхнічнага інстытута (1961). Быў старшым інжынерам-электрамеханікам вайсковай часці (Уральская ваенная акруга, 1961—1965), інжынерам трэста «Уралмантажаўтаматыка», старшым інжынерам лабараторыі трэста «Пермгаррамбуд» у Пярмі (1965—1969). Скончыў завочна Літаратурны інстытут імя Горкага ў Маскве (1969). Працаваў літкансультантам Пермскай абласной пісьменніцкай арганізацыі СП РСФСР (1970—1971), загадчыкам фальклорна-выдавецкага аддзела пермскага Дома народнай творчасці (1971—1972), рэдактарам шматтыражнай газеты трэста «Будтэрмаізаляцыя» «За коммунистический труд». З 1978 г. жыве ў Барысаве. У 1980—1982 гадах — сцэнарыст кінастудыі «Беларусьфільм». З 1980 г. кіруе літаратурным аб’яднаннем «Бярэзіна» пры барысаўскай аб’яднанай газеце «Камуністычная праца». Член Саюза пісьменнікаў СССР з 1988 года.
У друку выступіў упершыню ў 1956 годзе (шматтыражная газета Беларускага політэхнічнага інстытута «Советский инженер», верш «Ну и погодка»). Пісаў на рускай, беларускай мовах. У Пермі выйшлі зборнікі паэзіі «Хмель» (1966), «Цвет времени» (1971), калектыуны зборнiк перакладаў «Четыре ветра: Поэзия народов Прикамья» (1970), у Мінску — кнігі паэзіі «Белая Русь» (1967), «Ростань» (1974), «Чырвоныя казармы» (1978), «Кола фартуны» (1981), «Дзевяты кардон» (вершы і паэма, 1990), «Третья стража» (1999); пасля смерцi — «Яшчэ да снегу» (2008), «Белый монах» (2012). Пераклау на рускую мову (сумесна з А. Стрыгалевым) кнiгу М. Мятлiцкага «Бабчын» (1997).
Перакладае на беларускую з комі-пермяцкай і рускай моў.