wd wp Пошук: ⬜

Максім Іванавіч Талейка

.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table{width:100%!important;display:table;margin:0 0 -2px;border-collapse:separate;text-align:left}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table th{background-color:#dcebff;text-align:center}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table td:nth-child(1){width:27%}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table td:nth-child(3){width:20%}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr:nth-child(odd){background-color:#f8f9fa}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr:nth-child(even){background-color:#eff1f3}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr.odd{background-color:#f8f9fa}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr.even{background-color:#eff1f3}body.skin-minerva .mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr{background-color:transparent} Максім Талейка (нар. 20 лютага 1993) — беларускі футбаліст, паўабаронца.

Клубная кар’ера

Выхаванец СДЮШАР горада Стоўбцы, кар’еру пачаў у клубе Другой лігі «Гарадзея». Сезон 2011 правёў у арэндзе ў салігорскім «Шахцёры», дзе гуляў за дубль. У 2012 годзе стаў іграком «Іслач». У студзені 2013 года перайшоў у склад дэбютанта Першай лігі «Смалявічаў-СТІ», але ў жніўні вярнуўся ў «Іслач», якая таксама апынулася ў Першай лізе. У складзе «Іслачы» ўлетку 2013 года выйграў бронзавыя медалі Кубка Рэгіёнаў УЕФА.

У чэрвені 2014 года «Іслач» разарвала кантракт з Максімам з-за несанкцыяванага выступу за стаўбцоўскі «Нёман» у Кубку Мінскай вобласці[2]. У жніўні таго ж года папоўніў склад «Смаргоні»[3], але ніводнага разу не з’явіўся на полі.

У 2015 годзе стаў іграком клуба «Крумкачы». Пачатак сезона прапусціў з-за траўмы, але пазней стаў праходзіць у асноўны склад. 6 верасня 2015 года падчас матча супраць «Бярозы-2010» ударыў кулаком па твары Паўла Назаранку, за што атрымаў чатырохматчавую дыскваліфікацыю[4]. Па адбыцці дыскваліфікацыі вярнуўся ў асноўны склад і дапамог «Крумкачам» заваяваць пуцёўку ў Вышэйшую лігу.

2 красавіка 2016 года дэбютаваў у Вышэйшай лізе ў матчы супраць «Белшыны» (1:1), выйшаўшы ў стартавым складзе на пазіцыі цэнтральнага паўабаронцы. Неўзабаве замацаваўся ў стартавым складзе сталічнага клуба. 21 красавіка 2017 года забіў свой першы гол у Вышэйшай лізе, адкрыўшы лік у хатнім матчы супраць БАТЭ, аднак «Крумкачы» ў выніку саступілі з лікам 2:3.

У жніўні 2017 года перайшоў у «Слуцк»[5]. Да канца сезона 2017 правёў за слуцкі клуб чатыры матчы, у асноўным выходзячы на замену. У снежні 2017 года па пагадненні бакоў разарваў кантракт са «Слуцкам»[6].

У студзені 2018 года падпісаў двухгадовы кантракт з «Іслаччу»[7]. У сезоне 2018 з’яўляўся на полі нерэгулярна. У студзені 2019 года пачынаў трэніравацца з «Іслаччу», аднак неўзабаве разарваў кантракт з клубам[8] і адправіўся на прагляд у сталічны «Прамень», з якім у лютым падпісаў кантракт[9]. Неўзабаве «Прамень» пераехаў у Магілёў і аб’яднаўся з мясцовым «Дняпром», аднак паўабаронца вырашыў не перабірацца ў іншы горад і ў красавіку 2019 года далучыўся да сталічнага НФК [10], дзе стаў адным з асноўных ігракоў. У студзені 2020 года пакінуў НФК[11].

У сакавіку 2020 года далучыўся да кыргызскага клуба «Каганат»[12], аднак так і не згуляў за яго і ў жніўні вярнуўся ў Беларусь, папоўніўшы склад «Смаргоні»[13].

У студзені 2021 года стаў іграком камбаджыйскага клуба «Ангкор Тайгер»[14]. Пакінуў каманду ў лістападзе 2021 года[15].

Дасягненні

Пераможца Другой лігі чэмпіянату Беларусі: 2010
03 Бронзавы прызёр Кубка Рэгіёнаў УЕФА: 2013

Статыстыка выступленняў

Сезон	Дывізіён	Клуб	Матчы	Галы
2010	Д3	Гарадзея	16	0
2011	дубль	Шахцёр	26	3
2012	Д3	Іслач	29	4
2013 (1)	Д2	Смалявічы-СТІ	11	0
2013 (2)	Д2	Іслач	11	1
2014 (1)	Д2	Іслач	6	0
2014 (2)	Д2	Смаргонь	0	0
2015	Д2	Крумкачы	10	0
2016	Д1	Крумкачы	28	0
2017 (1)	Д1	Крумкачы	14	2
2017 (2)	Д1	Слуцк	4	0
2018	Д1	Іслач	14	1
2019	Д2	НФК	22	0
2020 (2)	Д2	Смаргонь	6	0
2021	Д1	Ангкор Тайгер	18	2

Грамадзянская пазіцыя

Пасля жорсткага разгону акцый пратэстаў, выкліканых масавымі фальсіфікацыямі на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года, збіцця і катаванняў затрыманых пратэстоўцаў, разам з 92 іншымі беларускімі футбалістамі выступіў з асуджэннем гвалту ў Беларусі[16].

Зноскі

Спасылкі

Профіль на сайце kick-off.by (руск.)