wd wp Пошук:
    ⬜

    Вішніцы

    Вішні́цы (польск.: Wisznice) — вёска ў Польшчы, на рацэ Зяляве, за 28 км на поўдзень ад Бялы Падляскай і за 75 км на паўночны ўсход ад Любліна. Уваходзіць у склад Бяльскага павета Люблінскага ваяводства, сядзіба вясковай гміны Вішніцы.

    Гісторыя

    Вялікае Княства Літоўскае

    Першы пісьмовы ўспамін пра Вішніцы датуецца 1446 годам. Паміж 1511 і 1579 гадамі яны атрымалі магдэбургскае права. Згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай 1565—1566 гадоў мястэчка ўвайшло ў Берасцейскі павет Берасцейскага ваяводства.

    30 сакавіка 1715 года кароль і вялікі князь Аўгуст Моцны, з улікам гаротнага становішча Вішніцаў па спусташэнні рознымі войскамі і на просьбу яго ўладальніка Юзафа Станіслава Сапегі, выдаў мястэчку прывілей. Паводле прывілею, апроч двух даўнейшых кірмашоў на праваслаўныя святы Святога Юрыя і Прачыстай Багародзіцы, Вішніцам даваўся дазвол на два новыя кірмашы: на Святога Яна (паводле праваслаўнага календара) і ў дзень Святога Марціна (паводле каталіцкага календара)[1].

    Пад уладай Расійскай імперыі

    У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай у 1795 годзе Вішніцы апынуліся ў складзе Расійскай імперыі, ва Уладаўскім павеце Сядлецкай губерні. Гэта адарвала мястэчка ад губерняў з пераважна беларускім насельніцтвам. У XIX стагоддзі Вішніцы знаходзіліся ў валоданні Сапегаў. На 1827 год тут было 178 будынкаў. 24 снежня 1869 года афіцыйны статус мястэчка быў паніданы да вёскі.

    У часы Першай сусветнай вайны ў 1915 годзе Вішніцы занялі нямецкія войскі, перад гэтым расійскія войскі спалілі 90% вёскі.

    Найноўшы час

    Згодна з Рыжскім мірным дагаворам 1921 года Вішніцы апынуліся ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі. З пачаткам Другой сусветнай вайны ў 1939 годзе Вішніцы занялі войскі Трэцяга Рэйха.

    У 1944 годзе Вішніцы занялі савецкія войскі, пасля чаго іх зноў перадалі Польшчы.

    У 1975—1998 гадах вёска ўваходзіла ў склад Бяльскападляскага ваяводства.

    Насельніцтва

    Транспарт

    Каля Вішніцаў праходзяць дзяржаўная аўтамабільная дарога М63 і ваяводская Д812.

    Славутасці

    Страчаная спадчына

    Галерэя

    Вядомыя асобы

    Гарады-пабрацімы

    Зноскі

    1. ↑ Акты, издаваемые Виленскою археографическою комиссиею. — Т. 4. Акты Брестского гродского суда. — Вильна, 1870. С. 414—415.
    2. ↑ Witanowski M., Chlebowski B. Wisznice // Słownik geograficzny… T. XIII. — Warszawa, 1893. S. 622.
    3. ↑ Elżbieta Sokołowska. Filmowe lato z Francuzami w Wisznicach - zgłoś się! (польск.) . Gmina Wisznice (7 ліпеня 2011). Праверана 12 лютага 2012.

    Спасылкі

    Тэмы гэтай старонкі (6):
    Катэгорыя·Населеныя пункты Бяльскага павета
    Катэгорыя·Населеныя пункты Люблінскага ваяводства
    Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з пераазначэннем значэння з Вікідадзеных
    Category:%D0%A1%D1%82%D0%B0%D1%80%D0%BE%D0%BD%D0%BA%D1%96 %D0%B7 %D0%BA%D0%B0%D1%80%D1%82%D0%B0%D0%BC%D1%96
    Катэгорыя·Населеныя пункты паводле алфавіта
    Катэгорыя·Вішніцы (гміна)