Васіль Савіч Дрыбінцаў (27 лютага 1864 — 25 красавіка 1926, Панчава) — рускі грамадскі дзеяч і палітык, член IV Дзяржаўнай думы ад Магілёўскай губерні.
Старавер-паповец. З купецкай сям’і, патомны ганаровы грамадзянін. Землеўладальнік Рагачоўскага павета (4200 дзесяцін, з іх 2500 пры маёнтку Дуравічы).
Пасля заканчэння Навазыбкаўскага рэальнага вучылішча дапамагаў бацьку ў гандлі лесам і хлебам. У 1890 годзе пасяліўся ў Дуравічах, дзе заняўся сельскай гаспадаркай і грамадскай дзейнасцю.
Быў галосным Магілёўскага губернскага камітэта па справах земскай гаспадаркі (з 1903), ганаровым міравым суддзёй па Рагачоўскаму павету (з 1904) і Гомельскаму павету (з 1910), ганаровым папячыцелем Рагачоўскай настаўніцкай семінарыі. Быў членам землеўпарадкавальнай камісіі і старшынёй таварыства сельскай гаспадаркі. У 1911 годзе, з увядзеннем земства ў Заходнім краі, быў абраны старшынёй Рагачоўскай павятовай земскай управы і захаваў гэтую пасаду пасля абрання ў Думу.
У 1912 годзе быў абраны членам Дзяржаўнай думы ад Магілёўскай губерні. Уваходзіў у фракцыю акцябрыстаў, пасля яе расколу — у групу земцаў-акцябрыстаў. Уваходзіў у Савет старэйшын Думы. Быў таварышам старшыні фінансавай камісіі, а таксама членам камісій: па народнай адукацыі, па мясцовым самакіраванні, па стараверскіх справах і аб святкаванні 300-годдзя дома Раманавых. Быў членам Прагрэсіўнага блока.
У гады Першай сусветнай вайны ўдзельнічаў у працы Усерасійскага земскага саюза. 9 сакавіка 1917 года, пасля Лютаўскай рэвалюцыі, быў прызначаны камісарам Часовага камітэта Дзяржаўнай думы і Часовага ўрада ў Магілёўскай губерні. 4 мая 1917 года ўвайшоў у склад Нарады для распрацоўкі фінансавага плана пераўтварэння пад старшынствам міністра фінансаў.
Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі - у эміграцыі ў Югаславіі. Жыў у Панчаве.
Памёр у 1926 годзе ў панчаўскім шпіталі. Быў жанаты.