Ордэн Святой Ганны — ордэн, заснаваны ў 1735 годзе як дынастычная ўзнагарода і ў 1797 годзе ўведзены імператарам Паўлам I ва ўзнагародную сістэму Расійскай імперыі для адрознення шырокага круга дзяржаўных чыноўнікаў і ваенных. Поўная афіцыйная назва ордэна — Імператарскі Ордэн Святой Ганны. Пры гэтым ордэн Св. Ганны, сопричисленный да дзяржаўных узнагарод Расійскай Імперыі, ніколі не пераставаў мець асобы статус дынастычнай узнагароды дому Раманавых[1].
Статут ордэна зацверджаны ў 1829 годзе. Меў 4 ступені, ніжэйшая 4-я ступень прызначалася для ўзнагароджання толькі за баявыя заслугі (самы малодшы афіцэрскі ордэн). Па старшынстве ордэн стаяў на прыступку ніжэй за ордэны Святога Уладзіміра і быў самым малодшым у іерархіі ордэнаў Расійскай імперыі да 1831 года. З 1831 года ў іерархію дзяржаўных узнагарод быў уведзены ордэн Святога Станіслава, які стаў на прыступку ніжэй па старшынстве ордэна Св. Ганны. З часу заснавання Ордэна Св. Ганны ім узнагароджаны сотні тысяч чалавек.
I ступень — Крыж на стужцы шырынёй 10 см праз левае плячо, зорка на правым боку грудзей; 350 ці 200 руб. штогадовай пенсіі;
II ступень — Крыж на шыі на стужцы шырынёй 4,5 см («Ганна на шыі»[2]); 150 ці 120 руб. штогадовай пенсіі;
III ступень — Крыж на грудзях на стужцы шырынёй 2,2 см; 100 ці 90 руб. штогадовай пенсіі;
IV ступень — Крыж на эфесе халоднай зброі («Журавіны») з цямляком з Ордэнскай стужкі; 50 ці 40 руб. штогадовай пенсіі.
Пры падараванні ордэна вышэйшай ступені знакі ніжэйшых ступеняў не носяцца, за выключэннем знакаў ордэна 4-й ступені на халоднай зброі.
У адрозненне ад усіх іншых расійскіх ордэнаў, зорка ордэна Св. Ганны насілася не на левай, а на правым боку грудзей.