У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Мален. Арсеній Антонавіч Мален (20 красавіка 1921, с. Грэчана, Валачынскі раён, Хмяльніцкая вобласць — 23 лютага 1950) — ваенны дзеяч, Герой Савецкага Саюза (1944).
У Чырвонай арміі з 1940 года. У 1942 годзе закончыў Варашылаўградскую ваенную авіяцыйную школу лётчыкаў. На фронце са жніўня 1942 года: лётчык, камандзір звяна, намеснік камандзіра і камандзір авіяэскдрыллі. Удзельнічаў у Сталінградскай бітве, у вызваленні Данбаса, Левабярэжнай Украіны, Крыма, Беларусі, Прыбалтыкі, у баях ва Усходняй Прусіі і штурме Кёнігсберга.
У ліпені 1944 года быў камандзірам эскадрыллі 74-га гвардзейскага штурмавога авіяпалка 1-й гвардзейскай паветранай арміі трэцяга Беларускага фронту. Вызначыўся пры вызваленні Оршы, Барысава, Мінска. 24 чэрвеня 1944 года група штурмавікоў на чале з А. А. Маленам у раёне чыгуначнай станцыі Асінаўка Дубровенскага раёна Віцебскай вобласці знішчыла 2 артылерыйскія батарэі і каля ўзвода пяхоты. У наступныя два дні на дарозе Віцебск — Орша знішчыла 6 аўтамашын, узарвала склад з боепрыпасамі, на ўчастку Талочын — Бобр спаліла чыгуначны эшалон, знішчыла паравоз. Да ліпеня 1944 года А. А. Мален зрабіў 185 баявых вылетаў, знішчыў 53 танкі, 32 гарматы, 117 аўтамашын і інш.
Вызначыўся ў баях на тэрыторыі Германіі. 17 лютага 1945 года група самалётаў на чале з пад шквальным зенітным агнём праціўніка знішчыла два варожыя танкі, самаходную гармату, 10 аўтамашын з боепрыпасамі, 3 зенітныя батарэі ворага. 21 лютага самалёты эскадрыллі А. А. Малена знішчылі каля 18 аўтамашын, 2 артылерыйскія батарэі праціўніка.
Званне Героя Савецкага Саюза А. А. Малену прысвоена 23 лютага 1945 года.
Пасля вайны Арсеній Антонавіч працягваў службу. У 1946 годзе закончыў курсы інструктараў-метадыстаў пры Грозненскім ваенным авіяцыйным вучылішчы лётчыкаў. У лістападзе 1947 года маёр А. А. Мален цяжка захварэў, доўга лячыўся ў шпіталях.
Памёр 23 лютага 1950 года, пахаваны на Старых могілках па вул. Загараднай г. Баранавічы[1].