У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Ракаў. Андрэй Андрэевіч Ра́каў[1] (7 кастрычніка 1931 — 17 кастрычніка 2011) — вучоны, эканаміст і сацыёлаг, доктар эканамічных навук (1985), прафесар (1990).
Нарадзіўся ў вёсцы[1] Церахоўка (зараз у складзе гарадскога пасёлка Церахоўка Добрушскага раёна Гомельскай вобласці Беларусі). Скончыў сярэднюю школу і паступіў у 1949 годзе на філасофскае аддзяленне Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта, які скончыў у 1959 годзе. У 1957 годзе скончыў аспірантуру пры кафедры палітычнай эканоміі[2]. У 1957—1961 гадах малодшы, старшы навуковы супрацоўнік у Інстытуце эканомікі сельскай гаспадаркі. У 1961—1963 гадах у Мінскім абласным камітэце КПБ. Са студзеня 1963 года працаваў у Навукова-даследчым інстытуце эканомікі і эканоміка-матэматычных метадаў пры Дзяржплане БССР (сучасны Навукова-даследчы эканамічны інстытут Міністэрства эканомікі Рэспублікі Беларусь), дзе ўзначаліў аддзел насельніцтва і працоўных рэсурсаў[3][2].
Памёр А. А. Ракаў у Мінску 17 (18[2]) кастрычніка 2011 года.
Аўтар навуковых прац па сацыяльнай і эканамічнай дэмаграфіі, тэорыі і метадалогіі сацыяльна-дэмаграфічных працэсаў, праблемах дэмаграфічных вынікаў катастрофы на Чарнобыльскай АЭС і інш. У пачатку 1970-х гадоў прапанаваў сацыяльна-дэмаграфічнае абгрунтаванне, якое дазволіла паскорыць будаўніцтва Мінскага метрапалітэна[2]. У 1988—1991 гадах быў кансультантам па народанасельніцтве Еўрапейскай эканамічнай камісіі ААН[1]. У 1990-х гадах кіраваў распрацоўкай шэрагу дэмаграфічных праграм[2]. Падрыхтаваў 11 кандыдатаў навук[2].
Сярод апублікаваных прац: