Яраслаў Святаполчыч (Яраславец; каля 1072 — май 1123) — князь валынскі (1100—1118). Сын князя Святаполка Ізяславіча Кіеўскага ад наложніцы.
Пасля рашэння Віцічаўскага з’езду князёў аб пазбаўленні Давыда Ігаравіча валынскага ўдзела за асляпленне Васількі Расціславіча Церабоўльскага ў 1100 годзе стаў намеснікам свайго бацькі, вялікага князя кіеўскага, на Валыні. У 1102 годзе Святаполк дасягнуў пагаднення з Уладзімірам Манамахам, тады князем Пераяслаўскім, аб пераходзе Яраслава ў Ноўгарад, а старэйшага сына Уладзіміра Мсціслава на Валынь, але наўгародцы даслалі вялікаму князю кіеўскаму адказ «калі ў твайго сына дзве галовы, дасылай яго да нас».
Пасля смерці Святаполка і ўзыходжання на сталец у Кіеве Уладзіміра Манамаха (1113) Яраслаў чатыры гады працягваў кіраваць Валынню, але ў 1117 годзе Уладзімір Манамах перавёў Мсціслава Уладзіміравіча, які да таго часу ўжо стаў цесцем Яраслава, з Ноўгарада ў кіеўскі Белгарад, у чым гісторыкі бачаць верагодную прычыну канфлікту паміж Яраславам і Манамахам, бо Яраслаў асцерагаўся за свае спадчынныя правы на Кіеў. Яраслаў адправіў сваю жонку да Мсціслава і стаў рыхтавацца да барацьбы. У 1118 годзе Манамах у саюзе з Расціславічамі выгнаў Яраслава з Уладзіміра-Валынскага. Валынскім князем стаў Раман Уладзіміравіч, а пасля яго смерці (1119) Андрэй Уладзіміравіч Добры. Яраслаў спрабаваў вярнуць уладанні з дапамогай венгерскіх і польскіх войскаў, а таксама Расціславічаў, якія перайшлі на яго бок, але беспаспяхова. У 1123 годзе ён загінуў пад сценамі Уладзіміра-Валынскага.
1-я жонка (з 1091) — дачка венгерскага караля Ласла I Арпада.
2-я жонка (з 1106) — Юдыт-Марыя (?), дачка польскага князя Уладзіслава I Германа.
3-я жонка (з 1112) — дачка князя Мсціслава Вялікага (развод 1117—1118).
Дзеці: