Святаполк Ізяслававіч, у хрышчэнні Міхаіл (8 лістапада 1050[2] — 16 красавіка 1113[3], Вышгарад) — князь полацкі (1069—1071), наўгародскі (1078—1088), тураўскі (1088—1093), вялікі князь кіеўскі (1093—1113).
Прадстаўнік дынастыі Рурыкавічаў, сын Ізяслава Яраславіча — старэйшага з сыноў Яраслава Уладзіміравіча.
Князь Святаполк II як прадстаўнік старэйшае галіны Яраславічаў быў актыўнейшым дзеячам. У 1069 годзе, пасля смерці яго брата Мсціслава Ізяслававіча ў Полацку ён стаў князем крывіцкім. Праўда, ненадоўга, ужо ў 1071 годзе Усяслаў II Чарадзей выганяе Святаполка з Полацку. Святаполк не ачольваў барацьбу за Полацк, чамусьці выправу на Усяслава II здзейсніў яго брат Яраполк.
Пасля выгнання з Полацку Святаполк II быў пры бацьку, пакуль у 1078 годзе не стаў князем ноўгарадскім. Тут ён сядзеў да 1088 году і праявіў сябе як люты вораг Полацка і Усяслава Чарадзея. У 1088 годзе Святаполк перайшоў княжыць у Тураў. Галоўным чыннікам змены княжання з Ноўгараду на Тураў стала імкненне Святаполка вярнуць сабе Кіеў. У той час сталіца Русі пераходзіла з рук у рукі. Нарэшце, у 1093 годзе тураўскі князь становіцца і князем кіеўскім, пакінуўшы за сабою тураўскі пасад.
У Кіеве Святаполк ніколі не забываўся на Тураў, пры ім была дружына з дрыгавічоў, з якой ён заўжды раіўся. Кіяны не любілі свайго князя і яго набліжаных, справядліва бачачы, што Святаполк II заўжды імкнуўся выконваць парады тураўцаў.
Памёр Святаполк II Ізяслававіч у 1113 годзе. Пасля яго смерці ў Кіеве пачаўся бунт, у выніку чаго сталіца Русі была лёгка захоплена Уладзімірам Манамахам.