Шкава́[2] (трансліт.: Škava, руск.: Шкава) — вёска ў Акцябрскім раёне Гомельскай вобласці. Уваходзіць у склад Акцябрскага сельсавета.
У 10 км на паўночны ўсход ад гарадскога пасёлка Акцябрскі, 185 км ад Гомеля, 9 км ад чыгуначнай станцыі Бумажкова на чыгунцы Бабруйск — Рабкор, адгалінаванні лініі Асіповічы — Жлобін.
На рацэ Нератоўка (прыток Пцічы).
Транспартныя сувязі па прасёлкавай, затым аўтамабільнай дарозе Парычы — Акцябрскі.
Планіроўка складаецца з прамалінейнай вуліцы, арыентаванай з паўднёвага захаду на паўночны ўсход, да якой на поўдні пад прамым вуглом далучаецца кароткая вуліца. Забудова двухбаковая, няшчыльная, драўляная, сядзібнага тыпу. У 1991-92 гадах пабудавана 50 мураваных будынкаў, у якіх размясціліся перасяленцы з забруджаных радыяцыяй у выніку аварыі на Чарнобыльскай АЭС месцаў. У складзе сельскагаспадарчага ДП «Майсееўка» з цэнтрам у аднайменнай вёсцы, малочнатаварная ферма, механічны парк. Базавая школа, дзіцячы сад, клуб, бібліятэка, фельчарска-акушэрскі пункт, лясніцтва, лесапільня, аддзяленне сувязі, комплексны прыёмны пункт, сталовая, 3 крамы.
Па пісьмовых крыніцах вядомая з XVI стагоддзя як вёска Шко́ва ў Мінскім старостве Вялікага Княства Літоўскага. Пад 1560 годам згадваецца ў дакументах у сувязі з вызначэннем межаў вёсак. На 1682 год 13 дымоў, цэнтр войтаўства. Па інвентару 1683 года ў складзе Парэцкага маёнтка, давала 277 злотых і 5 грошай прыбытку ў год. Па інвентару 1748 года 23 дымы, цэнтр войтаўства, у якое ўваходзілі вёскі Шкова, Іванішчавічы і Зубарэвічы, і ўрочышчы Завалёны і Саткаўчына. Войтаўства ўваходзіла ў Парэцкі двор.
Пасля другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793 год) у складзе Расійскай імперыі, у Бабруйскім павеце Мінскай губерні, належала войскаму Рэчыцкага павета М. Крыштафовічу. На той час у вёсцы было 29 дымоў, 65 асоб мужчынскага полу і 62 — жаночага. У XIX стагоддзі Шкова пераходзіць да Ваньковічаў. Па стану на 1855 год маёнтак належаў Антону Севасцьянавічу, а затым перайшоў да яго сына Рыгора-Канстанціна Ваньковіча. На 1889 год належала памешчыкам Данілевічам. Па стану на 1897 год у вёсцы знаходзіліся царква, хлебазапасны магазін, у Рудабельскай воласці Бабруйскага павета. Побач былі аднайменная сядзіба, вадзяны млын і карчма. У 1910 годзе ў наёмнай хаце адкрыта школа.
У 1930 годзе арганізаваны калгас «Беларуская вёска», працавала гамарня. Падчас Вялікай Айчыннай вайны ў красавіку 1942 нямецкія акупанты спалілі 36 двароў і забілі 69 жыхароў. 19 жніўня 1942 года партызаны разграмілі гарнізон, створаны акупантамі ў вёсцы. 40 жыхароў загінулі на фронце.