Бабруйскі павет (руск.: Бобруйскій уездъ) — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка з цэнтрам у Бабруйску ў 1795—1924 гг.
Бабруйскі павет утвораны 5 мая 1795 г. у складзе Мінскай губерні (да 1919). Плошча 12,2 тыс. км², насельніцтва (з Бабруйскам) 318,8 тыс. чал. (1897), з іх 67,4 % беларусаў, 19,4 % яўрэяў, 10 % рускіх; у 1908 у павеце 327 тыс. жыхароў. Першым маршалкам шляхты Бабруйскага павета быў А. Аскерка (1795—1797). У 1890 павет падзяляўся на 22 воласці:
З 29 жніўня 1919 па 10 жніўня 1920 павет уваходзiў у склад Гомельскай губернi. У 1924 годзе Бабруйскi павет лiквiдаваны. Большая частка яго тэрыторыi увайшла ў склад Бабруйскай акругi.