Фёдар Міхайлавіч Сіні́чкін (руск.: Фёдор Михайлович Синичкин; 27 снежня 1901, Самарская губерня — 17 ліпеня 1962, Слонім) — удзельнік грамадзянскай і савецка-фінляндскай войнаў, адзін з арганізатараў і кіраўнікоў партызанскага руху на тэрыторыі Баранавіцкай вобласці БССР у гады Вялікай Айчыннай вайны. Герой Савецкага Саюза (1944).
Ф. М. Сінічкін нарадзіўся ў сяле Гаўрылаўка (зараз у Самарскай вобласці Расіі). Скончыў 6 класаў школы. У Чырвонай Арміі з 1919 года. У час грамадзянскай вайны ўдзельнічаў у баях супраць войскаў генерала Юдзеніча ў раёне Петраграда. У 1926 годзе ўступіў у ВКП(б). У 1920—1930-х гг. праходзіў службу ў розных частках. Скончыў Ленінградскую пяхотную школу ў 1928 годзе, курсы ўдасканалення каманднага саставу ў 1935 годзе. Быў узнагароджаны медалём «20 гадоў РСЧА».
У час савецка-фінляндскай вайны Ф. М. Сінічкін камандаваў аўтамабільнай ротай у складзе танкавай брыгады . Вызначыўся ў баявых дзеяннях на Карэйскім перашыйку і быў узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі. Падчас Вялікай Айчыннай вайны ўдзельнічаў у баявых дзеяннях з чэрвеня 1941 г. у раёне горада Беласток, трапіў у акружэнне. У жніўні 1941 г. Ф. Сінічкін у Налібоцкай пушчы стварыў партызанскую групу. Са снежня 1942 г. па май 1943 г. і са снежня 1943 па чэрвень 1944 г. камандаваў партызанскай брыгадай імя Леніна (Ленінская), у чэрвені—кастрычніку 1943 г. партызанскай брыгадай імя С. М. Кірава на тэрыторыі Баранавіцкай вобласці.
З 1945 г. капітан Ф. М. Сінічкін у запасе. Жыў і працаваў на дзяржаўных пасадах у горадзе Слонім Гродзенскай вобласці БССР. Памёр 17 ліпеня 1962 г. Пахаваны на Ружанскіх могілках у Слоніме. У 1970 г. на магіле пастаўлена стэла[1].