Фрыдрых Вільгельмавіч Лунгерсгаўзен (пры нараджэнні Фрыдрых Ота Юліус Лунгерсгаўзен; 12 мая 1884, г.п. Бекава, цяпер Пензенская вобласць Расіі — 11 мая 1960) — беларускі геолаг. Магістр геалогіі (1911), кандыдат геолага-мінералагічных навук (1937), прафесар (1923).
Паходзіць з паволжскіх немцаў. Скончыў Маскоўскі ўніверсітэт (1911). Правадзейны член Інбелкульта, працаваў у прыродазнаўча-геаграфічнай секцыі, з якой неўзабаве паўстала глебава-геалагічная камісія. У 1923-34 загадчык кафедры геалогіі і гідрагеалогіі БСГА. 3 1926 старшыня навуковага таварыства па вывучэнні Беларусі (г. Горкі). Актыўна ўдзельнічаў у работах Інстытута геалагічных навук Беларускай акадэміі навук. У 1931—1934 — па сумяшчальніцтве выкладчык Сібірскага сельскагаспадарчага інстытута, дзе заклаў асновы гідрагеалагічных даследаванняў. У 1934 па стане здароўя перабіраецца ў Саратаў, дзе ўзначальвае кафедру геалогіі мясцовага педагагічнага інстытута і паралельна выкладае дынамічную геалогію ў Саратаўскім дзяржаўным універсітэце. Звольнены з інстытута ў 1941 «паводле загаду аб звальненні выкладчыкаў-немцаў», і яму прыйшлося з’ехаць з горада ў Алтайскі край. У наступныя гады працаваў прафесарам геалогіі і фізічнай геаграфіі Бійскага педагагічнага інстытута.
Сын — Генрых-Леў Фрыдрыхавіч Лунгерсгаўзен, геолаг, адзін з заснавальнікаў савецкай аэрагеалогіі.
Навуковыя працы па праблемах геалогіі Паволжа, Сярэдняй Расіі і Беларусі (асабліва басейна Заходняй Дзвіны), методыцы выкладання геалогіі. Склаў дапаможнік па геалогіі Беларусі. Кола інтарэсаў: геалогія, рэгіянальная геалогія, гідрагеалогія і водазабеспячэнне, стратыграфія, палеанталогія, методыка выкладання прыродазнаўства і навук аб Зямлі.
Медаль «За доблесную працу ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.» (1946).