wd wp Пошук: ⬜

Уладзіслаў Марконі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Марконі. Уладзіслаў Марконі (польск.: Władysław Marconi; 29 лютага 1848, г. Варшава — 4 чэрвеня 1915, г. Варшава) — польскі архітэктар, кансерватар архітэктурных помнікаў і рэстаўратар, сын Генрыка Марконі.

Біяграфія

Сям’я і дзяцінства

Уладзіслаў Марконі нарадзіўся 29 лютага 1848 года ў Варшаве ў сям’і архітэктара італьянскага паходжання Генрыка (Энрыке) Марконі і шатландкі Маргарыты Гейтан (1807—1884). Маці Уладзіслава была кальвіністкай і таму некаторыя дзеці ў сям’і былі выхаваны як каталікі, а іншыя, у тым ліку і Уладзіслаў, — як кальвіністы.

Скончыў варшаўскую сярэднюю школу.

Прафесійная дзейнасць

Прадаўжальнік справы свайго бацькі, паступіў у Пецярбургскую акадэмію мастацтваў, якую скончыў у 1873 годзе з трыма сярэбранымі медалямі. Пасля вярнуўся ў Варшаву, дзе акрамя прафесійнай працы, актыўна займаўся сацыяльнай і культурнай дзейнасцю.

Працаваў разам з братам Леандра[uk] пры будаўніцтве Вялікай сінагогі[ru].

Пахаваны на кальвінісцкіх могілках Варшавы[ru].

Архітэктурныя праекты

Уладзіслаў Марконі займаўся будаўніцтвам аб’ектаў самага рознага прызначэння, у тым ліку такіх, як:

• Жылыя дамы ў Варшаве: графіні Людвікі Мялжынскай на вул. Каралеўскай[pl]; графа Канстанціна Плятэра на Іерусалімскіх алеях[ru]; Дом пад Гігантамі[pl] Антоні Стшалецкага[pl] на Уяздоўскіх алеях[ru]; Ганны Мікуліч-Радзецкай на той жа вуліцы; дамы Густава Герлаха на вуліцах: Тамка[pl], Каперніка[pl], Акольнік[pl], Вейскай[pl]; дом Яна Фрузінскага на вуліцы Каперніка[pl] (1904), Генрыка Калобжэг-Кольберга на той жа вуліцы (1904), уласны дом там жа (1900), дамы братоў Лілпап на вуліцах: Мазавецкай, Брацкай[pl], Ардынацкай; віла[pl] Стэфана Дзявульскага на Уяздоўскіх алеях[ru] 33/35 (1910).
• Адміністрацыйныя будынкі ў Варшаве: Будынак страхавога таварыства «Расія»[pl] на вул. Маршалкоўскай, 124 (1901). Марконі рэалізаваў конкурсны праект лодзінскіх архітэктараў Ота Геліга[pl] і Пятра Брукальскага[pl]. У пабудове прымаў удзел яго асістэнт Сланіслаў Граховіч[2], будынак страхавога таварыства ад пажараў (на рагу вуліц Яснай[pl] і Бадуэна[ru]
• З прамысловых збудаванняў вядомы будынак кандытарскай фабрыкі Яна Фрузінскага[pl] на вуліцы Польнай[pl]

• Грамадскія будынкі ў Варшаве: гатэль «Брысталь[ru]», дом яўрэйскай супольнасці на вул. Грыбоўскай[pl], школа імя Рослераў[3] на вуліцы Халоднай[pl][4], Публічная бібліятэка імя Кербедзюў[pl] на вуліцы Кошыкавай[pl] (вёў будаўніцтва, праект Яна Хойрыха), школа для дзяцей «работнiкаў трамвайных» на вуліцы Млынарскай[pl], будынак прытулку св. Францыска на вуліцы Салец[pl].
• Будынкі ў розных населеных пунктах, цяпер у асноўным размешчаны на тэрыторыі Польшчы: палац[pl] у вёсцы Барковіцэ[pl] Мазавецкага ваяводства; палац Дабецкіх у вёсцы Лапушно[pl]) Свентакшыскага ваяводства (1897; палац Стэфана Дзявульскага ў вёсцы Саннікі[pl] Мазавецкага ваяводства; віла Дзявульскага ў вёсцы Канстанцін Лодзьскага ваяводства; Віла Казлоўскіх[pl] у горадзе Скернявіцы Лодзьскага ваяводства (1893); перабудова сядзібы сям’і Буйно ў вёсцы Брошкуў[pl] Мазавецкага ваяводства (перад гэтым перабудавана Генрыкам Марконі) і інш.

• Рэлігійныя збудаванні: касцёл Святога Вікенція дэ Поля[pl] ў Отвацку (не захаваўся), касцёл Святога Фларыяна[pl] ў Магяльніцы і іншыя. Пад надзорам У. Марконі таксама распрацоўвалася праектная дакументацыя для будаўніцтва касцёла Святога Сымона і Святой Алены ў Мінску
• Будынкі на тэрыторыі цяперашняй Беларусі: сядзіба ў вёсцы Борхаў Рэчыцкага раёна (1911), маёнтак князя Чацвярцінскага ў Жалудку (цяпер (Шчучынскі раён), сядзіба графа Празора ў вёсцы Астрагляды Брагінскага раёна; сядзіба графа Пуслоўскага ў Мерачоўшчыне Івацэвіцкага раёна.
• Рэстаўрацыя жылых дамоў і іншых збудаванняў. У прыватнасці, у Варшаве: дома Фукераў і Дома князей Мазавецкіх[pl] каля Рынкавай плошчы[ru] ў Старым горадзе; таксама правёў працы па захаванні (кансервацыі) Вілянуўскага палаца[ru] (1906), Палаца Патоцкіх[ru] і палаца Веселяў[ru] і шэрагу іншых аб’ектаў у сталіцы Польшчы.

Грамадская дзейнасць

Быў сузаснавальнікам Музея рамёстваў і прыкладнога мастацтва, членам фатаграфічнага таварыства, Таварыства апекі над помнікамі даўніны. Быў таксама членам камітэтаў па будаўніцтве «Мікалаеўскага моста[ru]» ў Варшаве (цяпер Мост Панятоўскага), гарадской каналізацыі і бальніц. Член камітэта будаўніцтва помніка Міцкевічу[ru] ў Варшаве. Быў у складзе журы конкурсу праектаў аднапавярховага дома ў «стылі свойскім», арганізаванага варшаўскім Мастацкім таварыствам (1902)[5], праектаў касцёла для сяла Орлуў (1910)[6], алтара для касцёла Збавіцеля ў Варшаве (1913)[7], сядзібы сям’і Улодкаў у Няговічах (1913)[8].

Ад 1894 года выдаваў разам з братам Янам «Альбом помнікаў архітэктуры і мінуўшчыны» (польск.: Album architektoniczne dawnych zabytków i pamiątek przeszłości).

Узнагароды

Кавалер ордэна св. Станіслава III ступені.

Сям’я

26 чэрвеня 1880 года ажаніўся з Казімірай Элеанорай Кольберг, дачкой мастака Антонія Кольберга[pl]. Яны мелі восем дзяцей, у тым ліку:

• Багдан[pl] (1894—1975) — стаў рэстаўратарам жывапісу
• Казімір (1890—1992)
• Тадэвуш (1899—1956) — эканамічны дзеяч і прамысловец, ажаніўся з Аленай з Брунаў, добра вядомай варшаўскай сям’і.
• Галіна Марыя (1888—1952) — жонка вядомага жыхара Варшавы Станіслава Лозы[pl].

Сын Багдана, Генрык Ежы[pl], таксама стаў польскім архітэктарам, як яго дзед і прадзед.

Уладзіслаў Марконі, яго жонка і двое сыноў былі пахаваныя ў сямейнай грабніцы на евангелісцка-рэфарматарскіх могілках[ru] у Варшаве.

Зноскі

1. ↑ Władysław Marconi // Artists of the World Online, Allgemeines Künstlerlexikon Online, AKL Online / Hrsg.: A. Beyer, B. Savoy — B: K. G. Saur Verlag, Verlag Walter de Gruyter, 2009. — doi:10.1515/AKL
2. ↑ Bauzt S. Gmach Tow. Ubezpieczeń «Rossya» w Warszawie // Architekt. — 1901. — № 7. — S. 102—105.
3. ↑ Miejsce egzekucji —​ szkoła Roeslerów (ul. Chłodna 33) (польск.)
4. ↑ У час існавання Варшаўскага гета там часова змяшчаўся дом сірот[pl] пад кіраўніцтвам Януша Корчака
5. ↑ Rozstrzygnięcie konkursów // Architekt. — 1902. — № 8. — S. 95.
6. ↑ Rozstrzygnięcie konkursu na projekt kościoła we wsi Orłów // Architekt. — 1910. — № 3. — S. 50; Protokół z posiedzenia konkursowego w sprawie oceny nadesłanych projektów kościoła we wsi Orłów, gub. Lubelskiej, pow. Krasnostawskiego // Przegląd Techniczny. — 1910. — № 9. — S. 118.
7. ↑ Konkurs na projekt ołtarza // Architekt. — 1912. — № 11—12. — S. 133.
8. ↑ Konkursy // Architekt. — 1914. — № 1-2. — S. 30.

Літаратура

• Łoza S. Słownik architektów i budowniczych polaków oraz cudzoziemców w Polsce pracujących. — Warszawa, 1931.
• Hanna Krzyżanowska, Marconi Władysław, [w:] Polski słownik biograficzny konserwatorów zabytków, red. Henryk Kondziela, Hanna Krzyżanowska, z. 2, Poznań, Wydaw. Poznańskie 2006, ISBN 83-7177-416-8

Спасылкі

• Władysław Marconi Архівавана 4 сакавіка 2016. (польск.)

Тэмы гэтай старонкі (19):
Вікіпедыя:Артыкулы з пераазначэннем значэння з Вікідадзеных
Нарадзіліся ў 1848 годзе
Выпускнікі Імператарскай Акадэміі мастацтваў
Пахаваныя на кальвінісцкіх могілках Варшавы
Памерлі 4 чэрвеня
Архітэктары XX стагоддзя
Вікіпедыя:Спасылка на Вікісховішча непасрэдна ў артыкуле
Памерлі ў 1915 годзе
Нарадзіліся 1 сакавіка
Памерлі ў Варшаве
Нарадзіліся ў Варшаве
Архітэктары паводле алфавіта
Архітэктары XIX стагоддзя
Нарадзіліся 29 лютага
Архітэктары Польшчы
Архітэктары Расійскай імперыі
Вікіпедыя:Артыкулы з крыніцамі з Вікідадзеных
Артыкулы пра архітэктараў без месца працы
Асобы