.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw{display:inline-block}.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a::first-letter,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw::first-letter{text-transform:capitalize}
Станіслаў Гозій (лац.: Stanislaus Hosius, польск.: Stanisław Hozjusz; 5 мая 1504, Кракаў — 5 жніўня 1579, Капраніка каля Рым) — тэолаг, дзеяч каталіцкай царквы, кардынал (1561), мецэнат і аўтар шматлікіх тэалагічных твораў.
Сын кракаўскага мешчаніна Ульрыха Гозія. Дзяцінства правёў у Вільні. У 1519—1524 гадах вучыўся ўЯгелонскім універсітэце. Служыў настаўнікам пры кракаўскім біскупе. Цікавіўся гуманістычным рухам і падтрымліваў кантакты з Эразмам Ратэрдамскім. У 1529—1534 гадах вучыўся ў Балонні. З 1538 годзе быў каралеўскім сакратаром польскага і адначасова прызначаны вармійскім канонікам, з 1540 — адначасова кракаўскім, з 1542 — сандамірскім. У 1549—1550 і 1569 гадах выконваў дыпламатычныя даручэнні караля Жыгімонта Аўгуста. З 1549 года біскуп хэлмскі, з 1551 — вармійскі.
Актыўны дзеяч контррэфармацыі. З 1558 года служыў у Рыме, у 1560—1561 гадах папскі нунцый ў Вене. У 1561—1563 гадах удзельнічаў у Трыдэнцкім саборы, кіраваў ім у 1563 годзе.
У 1564 годзе вярнуўся ў Польшчу. Пад уплывам Гозія кароль Жыгімонт Аўгуст, у выкананне рашэнняў Трыдэнцкага сабора, узмацніў барацьбу з Рэфармацыяй. У 1564 годзе запрасіць езуітаў у Польшчу і ў Браўнсбергу (цяпер Бранева) заснаваў першую езуіцкую калегію (Collegium Hosianum). З 1569 года зноў служыў у Рыме.
Багаслоўскія творы і палемічныя лісты выданы ў зборніку „Opera omnia“ (1548). Найважнейшы твор — „Confessio fidei catholicae christiana“ (1557; 39 выданняў).