Про́шыка[1] (трансліт.: Prošyka, руск.: Прошика) — вёска ў Беларусі, у Крупскім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Акцябрскага сельсавета.
Знаходзіцца за 20 км у напрамку на поўнач ад горада Крупкі, за 25 км ад чыгуначнай станцыі Крупкі, за 141 км ад Мінска, каля аўтамабільнай дарогі Крупкі—Халопенічы[2]. За 0,1[3] км на поўнач ад вёскі — возера Сялява і вусце ракі Высокая.
Вядома з сярэдзіны XVIII стагоддзя як уласнасць паноў Сапегаў. У 1772 годзе вёска знаходзілася ў закладзе ў Салагуба, дзейнічала царква. У 1778 годзе А. Сапега прадаў яе Томашу Гзоўскаму.
З 1875 года дзейнічала сукнавальня двараніна Э. Шалкоўскага, здавалася ў арэнду. У 1881 годзе прадпрыемстве працаваў 1 чалавек, валавы даход складаў 140 рублёў. З 1892 года працаваў мукамольны млын М. Трафімава, на якім у 1895 годзе працавалі 2 чалавекі. У 1897 годзе — засценак Лісічанскай воласці Сенненскага павета Магілёўскай губерні, дзейнічалі паравы млын і царква.
З 1924 года ў Чарэйскім, Халопеніцкім, з 1931 года — Крупскім раёнах. У 1930-я гады створаны калгас.
На франтах Вялікай Айчыннай вайны загінулі 7 чалавек. На ўшанаванне памяці 95 аднавяскоўцаў, якія загінулі ў Вялікую Айчынную вайну, у 1963 годзе пастаўлены помнік — скульптура воіна з аўтаматам
Пасля вайны калгас адноўлены, з 1957 года вёска ў складзе ўзбуйненага саўгаса «40 год Кастрычніка». З 26 ліпеня 1966 года па наш час цэнтр Акцябрскага сельсавета[4], за выключэннем кароткага перыяду ў 2013 годзе[5][6]. На 1 студзеня 1998 года працавалі клуб, бібліятэка, сталовая, комплексны прыёмны пункт бытавога абслугоўвання насельніцтва, крама[7].