У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Мілаш. О́скар Мі́лаш герба Любіч (фр.: Oscar Vladislas de Lubicz Milosz, літ.: Oskaras Milašius; 28 мая 1877, мястэчка Чарэя, цяпер вёска ў Чашніцкім раёне Віцебскай вобласці — 2 сакавіка 1939, Фантэнбло, Францыя) — французскі паэт, вучоны-арыенталіст; дзядзька і настаўнік лаўрэата Нобелеўскай прэміі па літаратуры (1980) Чэслава Мілаша.
Нарадзіўся ў мястэчку Чарэя ў сям’і Уладзіслава дэ Любіч Мілаша, былога афіцэра расійскай арміі, і Марыі Разаліі Разенталь (паходзіла з варшаўскіх яўрэяў).
З 1889 жыў у Парыжы, навучаўся ў ліцэі Жансон-дэ-Саі, пасля вывучаў асірыйскую мову і іўрыт у Школе ўсходніх моў.
У 1904, пасля смерці бацькі, вярнуўся ў Чарэю, дзе мусова заняўся вялікай гаспадаркай[4].
Пасля Першай сусветнай вайны ў публічных выступах прапагандаваў ідэю стварэння незалежнай літоўскай дзяржавы. У 1925 быў першым прадстаўніком Літвы ва Францыі, у 1925—1938 — дарадцам пасольства Літвы ў Парыжы. У 1931 атрымаў французскае грамадзянства.
Дэбютаваў «Паэмай упадку» («Le Poéme des Décadences») ў 1899. Акрамя вершаваных твораў, пакінуў драматычныя сачыненні («Мігель Маньяра», «Мефібасет», «Саул з Тарса»), містычныя трактаты-паэмы «Ars Magna» (1924) і «Les Arcanes» (1927), раман «L’Amoureuse Initiation» (1910), выдаў зборнік літоўскіх песняў і казак ва ўласным перакладзе на французскую мову.
Свае творы падпісваў Oscar Vladislas de Lubicz Milosz, O. V. de L. Milosz.
Поўны збор твораў Оскара Мілаша выдадзены ў 13 тамах у парыжскім выдавецтве Silvaire/du Rocher. Усе паэмы Мілаша абагульненыя ў 2 тамах «Паэзія» (Poésies).
Узнагароджаны Ордэнам Ганаровага легіёна (1931).
![]() |
Оскар Мілаш у Вікікрыніцах |
---|---|
![]() |
Оскар Мілаш на Вікісховішчы |