Міхаіл Васільевіч Караблё́ў[1] (руск.: Михаил Васльевич Кораблёв; 24 студзеня 1923 — 10 чэрвеня 1987) — вучоны ў галіне фармакалогіі, доктар медыцынскіх навук (1966), прафесар (1967), Заслужаны дзеяч навукі БССР (1983). Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны.
Нарадзіўся ў вёсцы Баркіна[1] Пашахонскага павета Яраслаўскай губерні РСФСР (сучасны Пашахонскі раён Яраслаўская вобласць Расіі). У 1941 годзе скончыў Рыбінскую фельчарска-акушэрскую школу і з пачаткам Вялікай Айчыннай вайны пайшоў добраахвотнікам на фронт. Удзельнічаў у баях на Доне, Сталінградскай і Курскай бітвах, вызваленні Беларусі і Польшчы. Перамогу сустрэў на тэрыторыі Германіі[2]. Пасля дэмабілізацыі паступіў вучыцца ў Яраслаўскі медыцынскі інстытут, які скончыў у 1952 годзе. Паступіў у аспірантуру пры кафедры фармакалогіі Мінскага медыцынскага інстытута. У 1955 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму «К поискам препаратов, действующих на кровь и кроветворные органы»[2] і пачаў працу асістэнтам кафедры Мінскага медыцынскага інстытута. Потым працаваў у Варонежскім медыцынскім інстытуце. У 1960 годзе пад кіраўніцтвам М. В. Караблёва ў Гродзенскім медыцынскім інстытуце была створана кафедра фармакалогіі, загадчыкам якой ён працаваў да канца жыцця.
М. В. Караблёву належаць навуковыя працы па ўплыве дытыякарбамінавай кіслаты на арганізм жывёл, фармакалагічных і таксікалагічных ўласцівасцей яе і іншых біялагічна актыўных злучэнняў, вывучэнні і пошуку сродкаў барацьбы з гіпаксіяй і інш. Аўтар больш за 130 навуковых прац і вынаходніцтваў[2].
Сярод апублікаванага:
Пад кіраўніцтвам М. В. Караблёва абаронены 12 кандыдацкіх і 1 доктарская дысертацыі[2].
М. В. Караблёў абіраўся вучоным сакратаром Вучонага савета Гродзенскага медыцынскага інстытута, членам праўлення Усесаюзнага навуковага таварыства фармаколагаў, членам прэзідыума Беларускага навуковага таварыства фармаколагаў[2]. Апошнія 13 гадоў жыцця быў старшынёй Гродзенскага абласнога Камітэта абароны міру[2].
З 1993 года кафедра фармакалогіі Гродзенскага медыцынскага інстытута носіць імя М. В. Караблёва[2]. На будынку інстытута, у якім ён працаваў, устаноўлена памятная дошка з барэльефам[2].