Міку́ліцкі сельсавет (руск.: Микуличский сельсовет) — былая адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Брагінскага раёна Гомельскай вобласці. Адміністрацыйны цэнтр — аграгарадок (да 2009 г. вёска) Мікулічы. Знаходзіўся на паўночным захадзе раёна.
Пасля другога ўзбуйнення БССР з 8 снежня 1926 года сельсавет у складзе Брагінскага раёна Рэчыцкай акругі БССР. З 9 чэрвеня 1927 года ў складзе Гомельскай акругі. 30 снежня 1927 года сельсавет узбуйнены, у яго склад увайшла тэрыторыя скасаваных Конанаўшчынскага і Рыжкаўскага сельсаветаў. Пасля скасавання акруговага падзелу 26 ліпеня 1930 года ў складзе Брагінскага раёна БССР. З 20 лютага 1938 года ў складзе Палескай вобласці, з 8 студзеня 1954 года — Гомельскай вобласці. 26 лістапада 1959 года да сельсавета далучана тэрыторыя скасаванага Буркоўскага сельсавета[1]. 14 студзеня 1960 года ў склад Астраглядаўскага сельсавета перададзены 5 населеных пунктаў (Бакуны, Буркі, Кавалі, Марытон і Шчарбіны), у адміністрацыйнае падпарадкаванне Брагінскага пассавета — 4 населеныя пункты (Кавака, Красная Гара, Пажаркі і Сабалі)[2]. 17 лістапада 2005 года скасаваны пасёлак Красная Горка[3]. 1 снежня 2009 года скасаваны, тэрыторыя далучана да Буркоўскага сельсавета[4].
На момант скасавання ў склад сельсавета ўваходзілі 5 населеных пунктаў: аграгарадок Мікулічы, вёскі Вялікі Лес, Конанаўшчына, Рыжкаў і Чырвонае Поле.
У склад Мікуліцкага сельсавета ўваходзілі цяпер не існыя: пасёлкі Краснагорск, Краснае, вёска Новая Вёска, Ульянаўка (скасаваны ў 1938 годзе), вёска Байдакі (спалена фашыстамі ў 1942 годзе, не аднавілася), пасёлак Уладзімірскі (спалены фашыстамі, не аднаўляўся), хутар Байдакі (скасаваны ў 1968 годзе), пасёлак Красная Горка (скасаваны ў 2005 годзе).
Станам на 1 студзеня 2006 года (5 вёсак і 1 пасёлак) насельніцтва складала 625 чалавекі, з якіх 144 — ва ўзросце да 16 гадоў, 280 — у працаздольным і 201 — старэйшым за працаздольны. Колькасць гаспадарак —244.
Паводле перапісу 2009 года насельніцтва сельсавета складала 542 чалавекі[5], з іх 96,1 % — беларусы, 2,2 % — рускія, 1,3 % — украінцы[6].