У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Маль.
Луі Маль (фр.: Louis Malle, 30 кастрычніка 1932, Францыя — 23 лістапада 1995, Лос-Анджэлес, ЗША) — французскі кінарэжысёр, аператар, прадзюсар, сцэнарыст. Часта згадваецца ў сувязі з кінематаграфічным рухам «Французская новая хваля», аднак яго прыналежнасць да «новай хвалі» спрэчная.
Нарадзіўся ў Францыі ў мястэчку Thumeries (дэпартамент Нор) у заможнай сям’і, пяты з сямі дзяцей. Вывучаў спачатку паліталогію, затым кінематаграфію. Як кінематаграфіст практыкаваўся ў Жак-Іва Кусто — прыняў удзел у двухгадовай экспедыцыі Кусто на караблі «Каліпса», дзе набыў практычныя кінематаграфічныя навыкі. Вынікам стаў фільм «У свеце бязмоўя» (1956), зняты сумесна з Кусто. Фільм атрымаў высокія ўзнагароды — «Оскара» і «Залатую пальмавую галіну» Канскага кінафестывалю. Луі Малю было ўсяго 24 гады. У тым жа 1956 годзе, Маль працаваў асістэнтам ў Рабера Брэсона.
Першым самастойным фільмам Маля як рэжысёра быў «Ліфт на эшафот» (1958). Наступны фільм — «Палюбоўнікі» (1958), з Жаннай Маро у галоўнай ролі — справакаваў хвалю спрэчак з-за сэксуальнага кантэксту і табуяваных тэм. Некаторыя наступныя фільмы Маля таксама закранаюць тэмы-табу: у фільме «Блукаючы агеньчык» (1963) галоўны герой схільны да суіцыду, у фільме «Загана сэрца» (1971) здараецца інцэст паміж маці і сынам, а фільм «Лакомб Люсьен» апавядае аб супрацоўніцтве французаў з фашысцкай Германіяй падчас Другой сусветнай вайны.
У 1970-х Маль жыў і працаваў паралельна ў Францыі і ЗША (у Галівудзе). Апошні фільм рэжысёра — «Ваня на 42-й вуліцы» (1994) — заснаваны на п’есе Чэхава «Дзядзя Ваня». Сярод акцёраў і асістэнтаў, з якімі працаваў Луі Маль: Брыжыт Бардо, Жанна Маро, Сьюзан Сарандон, Фолькер Шлёндорф, Марчэла Мастраяні. Луі Маль памёр ад лімфомы у сваім доме ў Лос-Анжэлесе ва ўзросце 63 гадоў.
З 1980 года і да сваёй смерці Луі Маль знаходзіўся ў шлюбе з амерыканскай актрысай Кэндзіс Берген.