Збу́нін[1] (трансліт.: Zbunin, руск.: Збунин) — вёска ў Брэсцкім раёне Брэсцкай вобласці. Уваходзіць у склад Знаменскага сельсавета. Размешчаны за 36 км на поўдзень ад Брэста, побач р. Серадовая рэчка (прыток р. Заходні Буг) і аўтадарога Брэст—Тамашоўка.
У складзе адкрытага акцыянернага таварыства «Птушкафабрыка Медна» (цэнтр — в. Медна); сельская бібліятэка.
Выяўленая археолагамі стаянка (за 2 км на поўнач ад вёскі, на пясчаным узгорку, каля р. Заходні Буг) эпохі позняга неаліту і бронзавага веку (3—2-е тыс. да н.э.) сведчыць пра дзейнасць чалавека ў гэтых мясцінах з глыбокай старажытнасці.
У 16 ст. вядомы як маёнтак — шляхецкая ўласнасць пры р. Буг у Берасцейскім павеце Троцкага ваяводства ВКЛ. Знаходзілася каля дарогі Камароўка—Бярэсце. У 1628 годзе князь Мікалай Сапега пабудаваў тут праваслаўную драўляную царкву.
Пасля 3-га падзелу Рэчы Паспалітай (1795) у складзе Расійскай імперыі, у Слонімскай, з 1797 года — у Літоўскай, з 1801 года — у Гродзенскай губернях.
У 19 стагоддзі фальварак і вёска ў складзе маёнтка Медна (Мяднянскага ключа). Паводле інвентару 1846 года вёска — уладанне граафіні Е. Красінскай. У 1870 годзе працавала народнае вучылішча. У 1886 годзе дзейнічалі карчма, царкоўна-прыходская школа. У 1890 годзе цэнтр Збунінскага сельскагаспадарчага таварыства, якому належала 677 дзес. зямлі, царкве — 104 дзес. У народным вучылішчы навучаліся 25 хлопчыкаў.
У 1905 годзе сяло і фальварак у Мяднянскай воласці Брэсцкага павета. Паводле Рыжскага мірнага дагавора 1921 года ў складзе Польшчы, у Мяднянскай гміне Брэсцкага павета Палескага ваяводства.
З 1939 года ў складзе БССР. У Вялікую Айчынную вайну гітлераўскія акупанты спалілі 20 двароў, загубілі 15 жыхароў.
16 ліпеня 1954 года перададзена з Ляплёўскага сельсавета ў склад Страдзецкага сельсавета [2].