wd wp Пошук:
    ⬜

    Літоўская губерня

    Літоўская губерня — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка рэгіянальнага ўзроўню ў Расійскай імперыі ў 1797—1801 гг. Цэнтр — горад Вільня.

    Утворана паводле імяннога ўказа ад 23 снежня 1796 г. шляхам аб’яднання Віленскай і Слонімскай губерняў.

    Адміністрацыйны падзел

    У склад Літоўскай губерні ўваходзіла 19 паветаў:

    Павет Павятовы цэнтр
    Ашмянскі Ашмяны
    Браслаўскі Браслаў
    Брэст-Літоўскага Брэст-Літоўск
    Ваўкавыскага Ваўкавыск
    Віленскі Вільня
    Вількамірскі Вількамір
    Гродзенскі Гродна
    Завілейскі Свянцяны
    Кобрынскі Кобрын
    Ковенскага Коўна
    Лідскага Ліда
    Навагрудскі Навагрудак
    Пружанскі Пружаны
    Расіенскі Расіены
    Слонімскі Слонім
    Троцкі Трокі
    Упіцкі Упіта ?
    Цельшаўскі Цельшы
    Шавельскі Шаўлі

    Насельніцтва

    У 1797 г. насельніцтва складала каля 1 568,2 тыс. чалавек, у т.л. 1 млн сялян, 120 тыс. шляхты. Губерня мела 19 гарадоў, 268 мястэчак, 23 632 вёскі, засценкі, ваколіцы, 166 манастыроў, 634 царквы і касцёлы. Найбуйнейшае дзяржаўнае ўладанне — Слонімская эканомія (1724 двары, 3321 рэвізская душа), з 1798 г. у пажыццёвым трыманні маршалка Міхала Ежы Мнішкі. Цэнтральная адміністрацыя — вярхоўнае літоўскае праўленне на чале з літоўскім генерал-губернатарам (намеснікам).

    Указам Аляксандра I ад 21 верасня 1801 г. губерня зноў была падзелена на Літоўска-Віленскую губерню і Літоўска-Гродзенскую губерню.

    Гл. таксама

    Літаратура

    Спасылкі

    Тэмы гэтай старонкі (2):
    Губерні Расійскай імперыі
    Адміністрацыйныя адзінкі без геаграфічных каардынат