У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Бэкхаўс. Джэнет Мойра Бэкхаўс (8 лютага 1938 — 3 лістапада 2004) — англійская вучоная, куратар рукапісаў у Брытанскім музеі і вядучы спецыяліст у галіне ілюмінаваных манускрыптаў.
Джэнет Бэкхаўс нарадзілася ў Коршаме(англ.) бел., Уілтшыры, у сям’і Джозефа Холма і Джэсі Чыверс Бэкхаўсаў. Яе бацька быў прадаўцом кармоў для ската. Яе брат Джон Дэвід Бэкхаўс стаў скульптарам і аўтарам.
Бэкхаус вучылася ў Стонарскай школе(англ.) бел. і Бедфардскім каледжы ў Лондане(англ.) бел.. У Бэдфардзе яна працавала з Ліліян Пенсан(англ.) бел. і палеографам Фрэнсісам Уормальдам(англ.) бел.[2].
У 1962 годзе Бэкхаус пачала працаваць у аддзеле рукапісаў Брытанскага музея ў якасці памочніка захавальніка заходніх рукапісаў[3]. У гэтай ролі, яна каталагізавала дакументы ўнучкі Байрана лэдзі Эн Блант(руск.) бел., суправаджала рукапіс цара Івана Аляксандра ў Балгарыю ў 1977 годзе і Ліндзісфарнскае Евангелле, якое выстаўлялася ў Дарэмскім саборы ў 1987 годзе ў гонар 1300-годдзя са смерці Кутберта(руск.) бел.. Яна таксама сумесна з Лэслі Уэбстэр(англ.) бел. арганізоўвала ў 1991 выстаўку англа-саксонскіх артэфактаў і рукапісаў у Брытанскім музеі.
Бэкхаус была членам Таварыства Генры Брэдшоў(англ.) бел., супрацоўнікам Каралеўскага таварыства старажытнасцей(руск.) бел., і служыла ў якасці дарадцы ў Нацыянальным фондзе мастацких калекцый(англ.) бел.. Яна была абраная членам Міжнароднага камітэту лацінскай палеаграфіі (фр.: Comité Internationale de Paléographie Latine) у 1993 годзе. Яна рэдагавала матэрыялы Харлакстонскага сімпозіуму па медіявістыцы ў 1998 годзе. Яна пайшла на пенсію з Брытанскай бібліятэкі ў якасці куратара манускрыптаў у 1998 годзе. Да канца сваёй кар’еры «яна мела міжнародную рэпутацыю адной з самых выдатных вучоных у сваёй галіне»[4].
Бэкхаус памёрла ў 2004 годзе ад рака ва ўзросце 66 гадоў у Баце[5] Яна была аўтарам публікацыі «A Masterpiece Reconstructed: The Hours of Louis XII» (2005), якая была апублікавана пасля яе смерці[6]. Фэстшрыфт(руск.) бел. «Illuminating the Book: Makers and Interpreters: Essays in Honour of Janet Backhouse» быў апублікаваны з нагоды яе выхаду на пенсію пад рэдакцыяй Мішэль Браўн і Скота МакКендрыка (1998)[7][8].