wd wp Пошук:
    ⬜

    Герцыкскае княства

    Варыяцыі тэрыторыі Ерсікі па розных картах 12 і 13 стагоддзя

    Герцыкскае княства (каля 1190 — каля 1239) — удзельнае княства з цэнтрам у горадзе Герцыке (цяпер Ерсіка, цяпер пасёлак Ерсікскае воласці Ліванскага края Латвіі), існавала ў пачатку 13 ст.

    Асноўнай крыніцай па гісторыі княства княства з’яўляецца «Хроніка Лівоніі» Генрыха Латвійскага. Паводле Хронікі, княствам правіў Усевалад (лац.: Vissevalde, Wiscewolodus), які знаходзіўся ў васальнай залежнасці ад полацкага князя, затым ад рыжскага біскупа. Усевалад паходзіў з полацкай галіны Рурыкавічаў, аднак дакладнае яго паходжанне не ўстаноўлена[1].

    Паводле Генрыха Латвійскага, Усевалад вёў барацьбу з Лівонскім ордэнам і ў саюзе з літвою часта нападаў на ордэнскія ўладанні. У 1209 годзе Усевалад трапіў у палон да рыжскага біскупа і быў вымушаны прызнаць сябе яго васалам. Некалькі пазней ён забыўся на дадзеныя абяцанні і да 1215 годзе ваяваў супраць войскаў Ордэна. Апошнія звесткі аб княстве захаваліся з 1215 года. У 1239 годзе яго землі занялі крыжаносцы.

    Паводле падання, ацалелыя жыхары крэпасці Герцыке пераправіліся на левы бераг Дзвіны і пасяліліся сярод селаў. Менавіта ад гэтых уцекачоў нібыта бярэ свой ​​пачатак Руская слабада, якая па ўказе Курляндскага герцага Якаба (1670) стала горадам, названым у яго гонар Якабштатам (цяпер г. Екабпілс). Тут ў 1675 годзе ўзвялі праваслаўную Свята-Духаўскую царкву, дзе захоўвалася старажытная плашчаніца 14—15 ст.

    Зноскі

    1. ↑ Існуе некалькі версій паходжання Усевалада. Часцей за ўсё яго лічаць адным чалавекам з сынам згаданага ў аповесці пра Святохну, пераказанай В. М. Тацішчавым, полацкага князя Барыса Давыдавіча.

    Літаратура

    Тэмы гэтай старонкі (4):
    Катэгорыя·Гісторыя Беларусі (862—1236)
    Катэгорыя·Гісторыя Літвы
    Катэгорыя·Княствы Русі
    Катэгорыя·Княствы ў беларускай гісторыі