Рурыкавічы — княскі, вялікакняскі, пазней таксама царскі (у Маскве) і каралеўскі (у Галіцка-Валынскай зямлі) род нашчадкаў Рурыка, які раздрабніўся з цягам часу на мноства галін. Большасць прадстаўнікоў дынастыі з’яўлялася кіраўнікамі Кіеўскай Русі і ўтвораных пасля яе распаду дзяржаў, прадстаўнікі адной з галін (нашчадкі Расціслава Міхайлавіча) былі удзельнымі кіраўнікамі ў венгерскім-харвацкім каралеўстве, адзінкавыя прадстаўнікі Рурыкавічаў кіравалі ў Вялікім княстве Літоўскім (Шварн) і абвяшчалі сваю ўладу ў Балгарскім царстве (Расціслаў Міхайлавіч), былі суправіцелем Грузінскага царства (Юрый Андрэевіч Багалюбскі), Герцагства Аўстрыя і Герцагства Штырыя (Раман Данілавіч), таксама магчыма былі кіраўнікамі Вялікапермскага княства і Мараўскага княства (гл. Алег Мараўскі). Апошнімі кіраўнікамі кіруючай дынастыі Рурыкавічаў на Русі былі цары Фёдар I Іаанавіч і Васіль Шуйскі.