Варута (Варутскі замак) — летапісны горад. Як мяркуецца, сталіца Вялікага княства Літоўскага і Каралеўства Літоўскага ў час праўлення караля Міндоўга ў XIII стагоддзі. Варута коратка згадваецца толькі ў пісьмовых крыніцах і яе дакладнае месцазнаходжанне невядома. Існуе мноства гіпотэз аб месцазнаходжанні горада. Нягледзячы на нявызначанасці, канцэпцыя Варуты як сталіцы дастаткова папулярная ў Літве.
Міндоўг, першы і адзіны каранаваны кароль Літвы, абараняўся ў Варуце ў ходзе ўнутранай вайны супраць сваіх пляменнікаў Таўцівіла і Едзівіда(руск.) бел. і князя Жамойці Вікінта ў 1251 годзе. Гэтая інфармацыя, узятая з Іпацьеўскага летапіса, — адзінае пісьмовае згадванне аб Варуце. Замак Міндоўга згадваецца яшчэ ў двух месцах, але ні назва замка, ні яго месцазнаходжанне не ўдакладняецца. Не ясна, ці адносяцца гэтыя кароткія згадкі да аднаго і таго ж месца[1].
Тым не менш, некаторыя гісторыкі ў XIX і XX стагоддзях называлі горад «першай сталіцай Літвы» і спрабавалі вызначыць яго месцазнаходжанне. Увогуле было выказана не менш за шаснаццаць версій пра месцазнаходжанне Варуты. Верагодней за ўсё, горад знаходзіўся ў раёне памежжа Літвы і Лівоніі. У пачатку XXI стагоддзя гісторыкі праяўляюць павышаную цікавасць да версіі аб лакалізацыі Варуты на Шеймінішкельскім гарадзішчы ў Анікшчайскім раёне(руск.) бел. (гэтай версіі прытрымліваецца Томас Баранаўскас)[2].
Іншыя даследчыкі сцвярджаюць, што Варута — гэта не рэальны горад, а проста няправільнае тлумачэнне слова, які азначае «капітал». На думку Казімераса Бугі, аднаго з выдатных літоўскіх філолагаў, слова «варут» проста азначае «замак».
Гэтыя месцазнаходжання былі прапанаваны рознымі гісторыкамі ў розны час:[3]