У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Аляхновіч.
Антон Адамавіч Аляхновіч (20 сакавіка (2 красавіка) 1914, в. Дабраводка, Смалявіцкі раён — 1 (29) снежня 1979) — савецкі лётчык, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны , гвардыі маёр авіяцыі[2], намеснік камандзіра эскадрыллі 6-га гвардзейскага Бранскага Чырванасцяжнага бамбавальнага авіяцыйнага палка далёкага дзеяння 6-й гвардзейскай Сталінградскай бамбавальнай авіяцыйнай дывізіі 1-га гвардзейскага бамбавальнага авіяцыйнага корпуса авіяцыі далёкага дзеяння[2]. Герой Савецкага Саюза (1944), палкоўнік запасу.
Нарадзіўся ў 1914 у ў Мінскай губерні ў сялянскай сям’і. Па нацыянальнасці беларус.
У РСЧА з 1935 года. Скончыў Энгельскую ваенна-авіяцыйную школу пілотаў у 1938 годзе.
На фронце з 16 верасня 1942 года ў 4-м авіяцыйным палку далёкага дзеяння, дыслакаваным у паласе Сталінградскага фронту. Да звання Героя прадстаўлены 19 красавіка 1944 года за ўчыненне 205 баявых вылетаў на знішчэнне важных ваенна-прамысловых аб’ектаў, жывой сілы і тэхнікі суперніка, а таксама за дастаўку грузаў беларускім партызанам і за налёты на Хельсінкі.
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 19.8.1944 за ўзорнае выкананне баявых заданняў Камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым адвагу і геройства гвардыі маёру Аляхновічу Антону Адамавічу прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка»[3].
Да заканчэння Вялікай Айчыннай вайны на рахунку экіпажа Аляхновіча 260 баявых вылетаў[4], 25 рэйсаў па дастаўцы грузаў беларускім партызанам[4]. Ён стаў адзіным лётчыкам ў АДД, які ўсю вайну пралятаў на адным і тым жа далёкім бамбардзіроўшчыку Іл-4 і з адным і тым жа экіпажам.
Пасля вайны працягнуў службу ў ВПС СССР. З 1958 года А. А. Аляхновіч палкоўнік запасу[4]. Працаваў у Грамадзянскай авіяцыі Беларускай ССР. Пражываў у горадзе Мінску. Памёр 29 снежня 1979 года.
Антон Адамавіч Аляхновіч на сайце «Героі краіны»
Тэмы гэтай старонкі (22):