У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Люцко. Аляксандр Міхайлавіч Люцко́[1] (23 студзеня 1941 — 4 верасня 1997) — вучоны ў галіне ядзернай фізікі і радыеэкалогіі, кандыдат фізіка-матэматычных навук (1969), прафесар (1997).
Нарадзіўся ў вёсцы Чыжэвічы Салігорскага раёна Мінскай вобласці). У 1963 годзе скончыў Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт (фізічны факультэт). Працаваў у Навукова-даследчым інстытуце анкалогіі і медыцынскай радыялогіі[2]. З 1970 года выкладаў на кафедры ядзернай фізікі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. У 1978—1987 гг. на пасадзе загадчыка лабараторыяй інструментальных і радыеізатопных метадаў даследавання Ціхаакіянскага інстытута біяарганічнай хіміі[2]. З 1992 г. А. М. Люцко на пасадзе рэктара створанага пры Беларускім дзяржаўным універсітэце Міжнароднага вышэйшага каледжа па радыеэкалогіі імя А. Дз. Сахарава.
Займаўся альпінізмам. Загінуў пры ўзыходжанні на гару ў Іспаніі[3].
А. М. Люцко належаць навуковыя працы па ізатопнай біяінтраскапіі, радыеактыўных індыкатарах для біятэхналогій. Займаўся вывучэннем наступстваў аварыі на Чарнобыльскай АЭС.
Аўтар 69 апублікаваных навуковых прац, у тым ліку 2-х манаграфій і 4-х навучальных дапаможнікаў па радыяцыйнай бяспецы для сярэдніх школ[2]. Па ініцыятыве А. М. Люцко і пад яго кіраўніцтвам была распрацавана Канцэпцыя радыеэкалагічнай адукацыі ў Рэспубліцы Беларусь[2].
Быў абраны сапраўдным членам Нью-Ёркскай акадэміі навук[2]. Уваходзіў шэраг міжнародных арганізацый.