У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Васільеў. Аляксандр Карпавіч Васільеў (25 мая (7 чэрвеня) 1904, г. Пінск, Пінскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя, цяпер Пінск — 23 красавіка 1956, г. Асіна, Асінаўскі раён, Томская вобласць, РСФСР) — ветэран і герой Вялікай Айчыннай вайны, поўны кавалер ордэна салдацкай Славы[1].
Аляксандр Васільеў нарадзіўся ў беларускай рабочай сям’і ў Пінску. Дзяцінства парушыла Першая сусветная вайна, у 1915 Пінск быў акупаваны нямецкай (кайзераўскай) арміяй, Васільевы пераехалі ў Гомель. Паўторна кайзераўскія войскі занялі Пінск і Гомель у 1918 годзе, у снежні 1918 улада (пры нямецкай акупацыі) перайшла да ўкраінскіх войскаў Сымона Пятлюры. Немцы і пятлюраўцы былі выбітыя надыходзячай Чырвонай Арміяй у студзені 1919, Гомельшчына стала Гомельскай губерні РСФСР. У такі неспакойны час Аляксандр атрымаў няпоўная сярэдняя адукацыя (7 класаў) — скончыў школу ў Гомелі (1920), затым скончыў фінансавыя курсы. Родны горад Пінск па выніках савецка-польскай вайны (1919—1920) апынуўся за мяжой, у складзе Польшчы — да вяртання ў склад СССР/БССР у 1939 годзе. Юнак працаваў начальнікам планава-эканамічнага аддзела запалкавай фабрыкі[2] ў горадзе Рэчыца (Беларуская ССР). У 1926 годзе ва ўзросце 22 гадоў, як надзейны і правільны грамадзянін СССР, Аляксандр быў прызваны ў рады Чырвонай Арміі. Дэмабілізаваны і вярнуўся ў Рэчыцу ў 1928 годзе.
Калі пачалася Вялікая Айчынная вайна, А. Васільеў быў мабілізаваны ў армію (верасень 1941)[1], прайшоў падрыхтоўку ў школе малодшых камандзіраў і адразу апынуўся ў самым пекле, быў франтавым сапёрам. Ваяваў у складзе Цэнтральнага, затым, пасля пералому ў вайне ў 1943, у складзе 1-га Беларускага фронту. А. К. Васільеў ваяваў годна, быў адважным і ініцыятыўным байцом. Прайшоў цяжкі баявы шлях ад абароны гарадоў СССР да вызвалення акупаваных тэрыторый РСФСР, Беларускай ССР, Польшчы, штурмаваў Германію. Некалькі разоў быў цяжка і лёгка паранены. У 1944 быў узнагароджаны галоўнай медалём за салдацкую адвагу «За адвагу» і неўзабаве затым ордэнам Чырвонай Зоркі. У 1945 годзе за подзвігі быў тройчы ўзнагароджаны ордэнам Славы. Вайну скончыў камандзірам аддзялення, у званні старэйшага сяржанта.
Пасля вайны ў 1945 годзе быў дэмабілізаваны з войска, прыехаў жыць і працаваць у Томскую вобласць, у горад Асіна. Працаваў майстрам змены на Асінаўскага лесазаводзе (цяпер Асінаўскі ЛПК), затым тут жа — начальнікам аддзела працы і заработнай платы (АПіЗа). Памёр 23 Красавіка 1956 ва ўзросце 52-х гадоў, адбіліся франтавыя раны, ад якіх так і не акрыяў. Пахаваны ў Асіна.
Пасля рашэннем Асінаўскага райвыканкама герою вайны А. К. Васільеву было прысвоена званне «Ганаровы грамадзянін Асінаўскага раёна».
Беларус, Член ВКП(б) з 1943.
Атрымаўшы ў баях 3 зоркі салдацкай Славы, Аляксандр Карпавіч Васільеў стаў салдатам-героем[3], поўным Кавалерам ордэна.