Stauropus fagi
Stauropus fagi — начны матылёк з сямейства чубаткі
Апісанне
Даўжыня пярэдняга крыла матылька — 25-35 мм. Размах крылаў — 45-70 мм. Пярэднія крылы буравата-шэрай афарбоўкі, перад іх знешнім краем размяшчаецца шэраг цёмных плям. У сярэдняй частцы крыла праходзіць бялёсая зігзагападобныя паласа. Заднія крылы шэра-бурай афарбоўкі. На задніх крылах маецца буйная чатырохвугольная пляма. У стане спакою заднія крылы матыля бачныя з-за пярэдніх краёў пярэдніх. Вусікі самцоў грабеньчатыя, з ніткападобнымі вяршынямі.
Арэал і месцапражыванне
Еўразійскі лясны від, які насяляе зона ліставых лясоў Еўропы і Азіі. У гарах від падымаецца на вышыні да 1500 м н.у.м. Аддае перавагу цёплым участкам, лётае ў букавых лясах, на прасеках і ўзлесках лісцяных і змешаных лясоў. Развіваецца ў адным, зрэдку — у двух пакаленнях. Матылі лётаюць з канца красавіка, мая да пачатку ліпеня. Другое пакаленне можа адзначацца ў жніўні.
Арэал віду ахоплівае Сярэднюю і Паўднёвую Еўропу, поўдзень і сярэднюю паласу Расіі, Прыамур’е, Прымор’е, Японію. Рэгіёны, у якіх від прысутнічае: Андора, Аўстрыя, Беларусь, Бельгія, Боснія і Герцагавіна, Брытанскія астравы, Балгарыя, Нармандскія астравы, Корсіка, Харватыя, Чэхія, Данія (мацерыковая частка), Эстонія, Турцыя (Еўрапейская частка), Фінляндыя, Францыя (мацерыковая частка), Германія, Грэцыя (мацерыковая частка), Венгрыя, Ірландыя, Італія (мацерыковая частка), Латвія, Ліхтэнштэйн, Літва, Люксембург, Македонія, Малдова, Нарвегія (мацерыковая частка), Польшча, Партугалія (мацерыковая частка), Румынія, Расія (цэнтральная, усходняя, паўночна-заходняя, паўднёвая), Сардзінія, Сіцылія, Славакія, Славенія, Іспанія (мацерыковая частка), Швецыя, Швейцарыя, Нідэрланды, Украіна, Беларусь, Югаславія[1].
Размнажэнне
Вусень
Дарослы вусень даўжынёй 65-70 мм. Вусень голы. Яго афарбоўка каштанава-бурая, афарбоўка галавы бурая з больш светлай аблямоўкай. Вусень валодае вельмі мудрагелістым выглядам: лапкі другой і трэцяй пар ног вельмі доўгія, сярэднія членікі спіны нясуць канічныя грудкі, два кароткіх вастрыя («відэлец») на заднім канцы цела. У позе пагрозы вусень падымае галаву і задні канец цела вертыкальна ўверх.
Кармавыя расліны вусеняў — бук, дуб, бяроза, таполя, вярба, вяз і некаторыя іншыя драўняныя і хмызняковыя лісцяныя пароды. Паблізу платформы Тугалессе ў Маскоўскай вобласці гусеніцы гэтага віду былі знойдзены таксама на буяках. Вусені развіваюцца з мая да верасня.
Кукалка
Кукалка чорнага колеру, бліскучая. Акукліваецца вусень паміж лісцем у няшчыльным кокане. Зімуе на стадыі кукалкі.
Колькасць і ахова
Колькасць віду знаходзіцца на пастаянна нізкім узроўні. Сустракаецца не часта. Занесены ў Чырвоныя кнігі Маскоўскай, Уладзімірскай, Разанскай і Цвярской абласцей.
Зноскі
- ↑ Karsholt, O., Razowski, J. (eds.), 1996
Літаратура
- Брандт Э. К. Буковый шелкопряд // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.) . — СПб., 1890—1907.
Катэгорыя·Біялагічныя артыкулы без ITIS
Катэгорыя·Чубаткі
Катэгорыя·Жывёлы паводле алфавіта
Катэгорыя·Насякомыя Еўразіі
Катэгорыя·Біялагічныя артыкулы без EOL
Катэгорыя·Жывёлы, апісаныя ў 1758 годзе