Pontia edusa — від лускакрылых насякомых з сямейства бялянак.
Відавая лацінская назва ўзыходзіць да Эдусы (рымская міфалогія) — багіні, якая ахоўвала ежу дзіцяці.
Распаўсюджаны ў Еўропе, Паўночнай Афрыцы і Азіі. Жывуць у стэпах, на палях і сухіх лугах, на вышыні да 2300 метраў над узроўнем мора. Даўжыня пярэдняга крыла 18-27 мм. Самкі адкладаюць яйкі на кармавыя расліны вусеняў. Вусені харчуюцца рознымі капуставымі (вежавіца (Turritis), торбачнік (Thlaspi), Sisymbrium), а таксама лісцем гарошку (Vicia), чыны (Lathyrus), канюшыны (Trifolium), рэзеды (Reseda).
На тэрыторыі Усходняй Еўропы від прадстаўлены намінатыўным падвідам. Раней від змешвалі з блізкім відам Pontia daplidice (Linnaeus, 1758) (адрозным па біяхімічным крытэру). У многіх працах па фаўне еўрапейскай Расіі прыводзяцца дадзеныя аб распаўсюджванні ў паўднёвых рэгіёнах абодвух відаў без указання на іх канкрэтныя адрозненні паміж імі. Асноўным адрозненнем з’яўляецца круглявая вальва ў геніталіях самца daplidice і вуглаватая у самца edusa. Для матылькоў характэрны сезонны марфізм.