У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Тышынскі. Яраслаў Тышы́нскі (польск.: Jarosław Tyszyński; 1 чэрвеня 1883, Непалокаўцы — 17 красавіка 1930, Фаляніца[pl]) — польскі мастак, скульптар.
Дзяцінства правёў у сямейным доме ў Стрыі. Тры гады вучыўся на архітэктурным факультэце Львоўскай палітэхнікі, потым пераехаў у Кракаў, дзе вучыўся на кафедры скульптуры Акадэміі мастацтваў ў прафесара Канстантага Ляшчкі[ru]. Пасля паехаў у Парыж, дзе навучаўся ў прыватнай школе жывапісу і скульптуры — Акадэміі Жуліяна. Пасля смерці бацькі ён вярнуўся ў Львоў, дзе па просьбе архімандрыта Шаптыцкага зрабіў скульптуру Тараса Шаўчэнкі.
Па запрашэнні свайго сябра, архітэктара Атона Краснапольскага, прыехаў у Мінск, дзе спачатку навучаў маляванню і скульптуры дзяцей у шматлікіх шляхецкіх маёнтках, у т.л. Ваньковічаў, Чапскіх, Прушынскіх, потым заснаваў у горадзе ўласную студыю скульптуры.
У 1911 годзе разам з мастаком Фердынандам Рушчыцам арганізаваў у Мінску буйную мастацкую выстаўку «Wystawa sztuk pięknych w Mińsku»[1].
Пасля пачатку Першай сусветнай вайны ў 1914 годзе Яраслаў Тышынскі, як аўстрыйскі падданы, быў інтэрнаваны і высланы ў Арэнбург. Ён пакінуў дзесяткі сваіх скульптур у Мінску. Ацалелі толькі іх фотаздымкі, зробленыя галоўным чынам Янам Булгакам (сярод іншых «На крэсле», «Успаміны», «Аголеная жанчына»). У Арэнбургу ён стаў захавальнікам польскага мастацтва, якое мелася ў горадзе.
Ён уступіў у шэрагі 5-й сібірскай дывізіі арміі Калчака як радавы — удзельнічаў у баявых дзеяннях на Урале, потым пад Нова-Мікалаеўскам (цяпер Новасібірск). Пры наступленні Чырвонай арміяй апынуўся ў апошніх эвакуіраваных эшалонах, якія зведалі жорскія баі пад гарадамі Тайга і Ачынск. Дабраўшыся да станцыі Клюквеннай (каля 120 км на ўсход ад Краснаярска), нягледзячы на дамоўленасці, гэтыя падраздзяленні апынуліся ў лагерах ваеннапалонных і турмах. Вызваліўшыся з турмы, ён сплаўляў лес па рацэ Енісей і вырабам фарбаў для бялізны.
Пасля перамір’я паміж Польшчай і Савецкай Расіяй ў 1920 годзе, на якім бакі абмяняліся ваеннапалоннымі, ужо хворы на туберкулёз касцей Яраслаў Тышынскі прайшоў шлях да польскай граніцы. У Польшчы, пасля шлюбу з Ядвігай Жураўскай, ён спрабаваў яшчэ тварыць, адначасова лечачы туберкулёз. З таго часу паходзяць маляваныя шаўковыя шалікі, ахвяраваныя Аддзел тэкстылю Нацыянальнага музея ў Варшаве, і апошняя скульптура польскага сібірскага салдата, адліўкі якой былі перададзены музею Варшаўскай архідыяцэзіі[pl] і Нацыянальнаму музею ў Кракаве.
Яраслаў Тышынскі памёр ад туберкулёзу 17 красавіка 1930 г. Пахаваны ў Варшаве на Паванзкоўскіх могілках, у квартале 334.