Уладзімір Нічыпаравіч Семянько́ў[1] (20 сакавіка 1923 — 26 сакавіка 2007) — вучоны, філосаф і сацыёлаг, кандыдат гістарычных навук (1953), доктар філасофскіх навук (1981), прафесар (1982).
Нарадзіўся ў вёсцы Стражавічы (Чашніцкі раён Віцебскай вобласці Беларусі). У час Вялікай Айчыннай вайны ў партызанах, камісар партызанскага атрада імя Багдана Хмяльніцкага Сенненскай партызанскай брыгады, капітан. У 1946 годзе скончыў Рэспубліканскую партыйную школу пры ЦК КПБ, у 1949 годзе — Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт. З 1949 года працаваў у Беларускім політэхнічным інстытуце на кафедры навуковага камунізму, пасаду загадчыка якой займаў у 1980—1986 гадах. У 1986—1998 гадах — у Інстытуце павышэння кваліфікацыі выкладчыкаў грамадскіх навук пры Беларускім дзяржаўным універсітэце.
Навуковая дзейнасць У. Н. Семянькова па праблемах грамадскага выхавання і фарміравання асобы, суадносін матэрыяльных, ідэалагічных і духоўных фактараў у працэсе выхавання, станаўлення і дзейнасці вытворчых калектываў. Распрацаваў новыя падыходы да комплекснага вывучэння грамадскага выхавання як сінтэзу грамадскіх адносін і дзейнасці людзей[1].
Сярод апублікаваных прац: