Сяргей Леанідавіч Краснапёраў (23 ліпеня 1923 — 24 чэрвеня 1944) — удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, камандзір звяна 502-га штурмавога авіяцыйнага палка 214-й штурмавой авіяцыйнай дывізіі 4-й паветранай арміі Паўночна-Каўказскага фронту, старшы лейтэнант. Герой Савецкага Саюза (1944).
Нарадзіўся 23 ліпеня 1923 года ў вёсцы Пакроўка цяпер Чарнушынскага раёна Пермскага края. У 1928 годзе яго сям’я пераязджае ў вёску Міхайлаўка Чарнушкінскага раёна. Скончыў няпоўную сярэднюю школу. У 1937 годзе паступіў у Сарапульскі кааператыўны тэхнікум, а з 1939 годзе паралельна займаецца ў Сарапульскім аэраклубе.
У 1940 годзе пасля заканчэння тэхнікума паступіў у Балашовскую ваенную авіяцыйную школу, якую заканчвае ў лістападзе 1942 года са спецыяльнасцю лётчык-штурмавік.
На франтах Вялікай Айчыннай вайны з лістапада 1942 года ў складзе 765-га штурмавога авіяцыйнага палка. Баявое хрышчэнне атрымаў падчас Сталінградскай бітвы, за ўдзел у якой атрымаў ордэн Чырвонай Зоркі.
З студзеня 1943 года ў складзе 502-га штурмавога авіяцыйнага палка.
14 сакавіка 1943 года С. Л. Краснапёраў здзяйсняе адзін за іншым два вылеты на штурмоўку порта Тэмрук. Ведучы шасцёрку «ілаў», ён падпаліў у прычала порта катэр. Падчас другога вылету варожы снарад трапіў у матор самалёта Краснапёрава. Лётчык выключыў запальванне, перакрыў бензін і паспрабаваў давесці самалёт да лініі фронту. Аднак, калі праз некалькі хвілін стала ясна, што выратаваць самалёт не атрымаецца, застаўся толькі адзін выхад: ісці на пасадку. А пад крылом — суцэльнае балота. Ледзь падпалены самалёт закрануў фюзеляжам балотных купін, і Краснапёраў паспеў выскачыць з самалёта і ледзь адбегчы ў бок, прагрымеў выбух… Праз плаўні, па прасёлкавых дарогах некалькі дзён дабіраўся да сваіх.
23 сакавіка 1943 года двума вылетамі С. Л. Краснапёраў знішчыў аўтакалону ў раёне станцыі Крымскай. Была знішчана адна аўтамашына і створана два ачагі пажару.
4 красавіка 1943 года С. Л. Краснапёраў штурмаваў жывую сілу і агнявыя сродкі ў раёне вышыні 204,3. У наступным вылеце штурмаваў артылерыю і агнявыя кропкі ў раёне станцыі Крымская. Пры гэтым знішчыў два танкі, адну гармату і мінамёт.
Да жніўня 1943 года здзейсніў 74 баявыя вылеты на штурмоўку жывой сілы і баявой тэхнікі праціўніка. Як аднаму з лепшых, яму 20 разоў давяралася вадзіць на штурмоўку групы «ілаў», і заўсёды ён выконваў баявое заданне. Ім асабіста знішчана 6 танкаў, 70 аўтамашын, 35 павозак з грузам, 10 гармат, 3 мінамёты, 5 кропак зенітнай артылерыі, 7 кулямётаў, 3 цягача, 5 дзотаў, склад з боепрыпасамі, патоплены катэр, самаходная баржа, знішчаны дзве пераправы праз Кубань.
У кастрычніку 1943 года лейтэнант С. Л. Краснапёраў камандзіруецца на вучобу ў Вышэйшую афіцэрскую школу ВПС, сканчае яе ў маі 1944 года.
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 4 студзеня 1944 года за ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецка-фашысцкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм малодшаму лейтэнанту Краснапёраву Сяргею Леанідавічу прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка» (№ 3250)[1].
Пасля заканчэння Вышэйшай афіцэрскай школы ВПС атрымлівае прызначэнне ў 874-ы штурмавы авіяцыйны полк на 1-ы Беларускі фронт.
Тут 24 чэрвеня 1944 года ў ходзе аперацыі «Баграціён» пасля паспяхова выкананага задання самалёт, пілатуемы экіпажам у складзе камандзіра старшага лейтэнанта С. Л. Краснапёрава і стралка інжынер-капітана Беўзюкова, быў падбіты, загарэўся і ўпаў у балота. Абодва члена экіпажа загінулі.
Пахаваны ў брацкай магіле ў цэнтры вёскі Чэрнін.