wd wp Пошук: ⬜

Сцяпан Сцяпанавіч Піменаў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Піменаў. Сцяпан Сцяпанавіч Піменаў (1784 — 1833) — скульптар

рускага класіцызму(руск.) бел., які сумесна з В. І. Дэмут-Маліноўскім афармляў будынкі і збудаванні К. І. Росі і А. Н. Вараніхіна. Да ліку яго лепшых твораў належыць калясніца Славы над аркай Галоўнага штаба, якая афармляе ўезд на Палацавую плошчу.

Біяграфія

Нарадзіўся ў Пецярбургу ў 1784 годзе ў сям’і служачага. Яго бацька — Сцяпан Апанасавіч меў чын губернскага сакратара.

Вучыўся ў М. І. Казлоўскага і І. П. Пракоф’ева(руск.) бел. ў пецярбургскай Акадэміі мастацтваў (1795—1803). Неаднаразова атрымліваў за свае поспехі медалі: у 1801 годзе — Першы сярэбраны медаль «за лепку з натуры», а ў 1802 годзе — Першы залаты медаль за барэльефную кампазіцыю «Юпітэр і Меркурый, якія наведваюць у выглядзе вандроўнікаў Філемона і Баўкіду». Увосень 1803 года, узнагароджаны Вялікім залатым медалём за выкананую праграму «Забойства двух варагаў-хрысціян, якія адмовіліся пакланіцца Перуну», Піменаў заканчвае Акадэмію, атрымаўшы пры выпуску атэстат першай ступені, шпагу і званне мастака 14-га класа.

Выкладаў у Акадэміі ў 1809—1830 гадах, прафесар — з 1814 года. Выкладчыцкая дзейнасць Піменава ў Акадэміі мастацтваў працягвалася амаль да самай смерці скульптара.

У 1809—1830 гадах загадваў скульптурнай часткай Імператарскага фарфоравага завода, па яго мадэлям вырабляліся вазы, посуд і статуэткі.

У верасні 1814 года Піменаў ганаруецца званнем прафесара «па каласальнай статуі, якая прадстаўляе Славу, і па ранейшых вядомых яго работах», як паведамляе кароткі запіс у часопісе азначэнняў Савета Акадэміі мастацтваў.

У 1815 годзе ён прымае ўдзел ва ўпрыгожванні Адміралцейства, спраектаванага А. Д. Захаравым. Скульптарам былі вылеплены 16 статуй для вонкавага ўпрыгожання вежы, галоўнага фасада і павільёнаў з боку набярэжных.

У 1819—1820 гадах Піменаў сумесна са скульптарамі І. П. Мартасам, В. І. Дэмут-Маліноўскім і І. П. Пракоф’евым працаваў над стварэннем вялікіх гіпсавых барэльефаў, прызначаных для памяшкання пад скляпеннямі столі зноў пабудаванай чыгуннай лесвіцы ў Акадэміі мастацтваў, дзе ён выканаў барэльеф «Жывапіс».

Памёр 22 сакавіка (3 красавіка па новым стылі) 1833 года. Быў пахаваны на Смаленскіх праваслаўных могілках. У 1936 °C. С. і М. С. Піменавы былі перапахаваныя ў Некропаль майстроў мастацтваў на Ціхвінскіх могілках Аляксандра-Неўскай Лаўры[1].

Дзеці — дачка і два сыны. Старэйшы сын, Мікалай(руск.) бел., неўзабаве пасля смерці бацькі скончыў Акадэмію мастацтваў і стаў вядомым скульптарам.

Творчасць

Выкананае Піменавым скульптурнае афармленне шэрагу выбітных архітэктурных збудаванняў, пабудаваных К. І. Росі ў Пецярбургу, адносіцца да ліку найбольш значных твораў манументальна-дэкаратыўнай скульптуры горада на Няве:

Казанскі сабор — статуі Роўнаапостальнага Уладзіміра (1807) і Аляксандра Неўскага (1811)
Горны інстытут — група «Геркулес і Антэй» перад уваходам (1811)
Галоўнае адміралцейства — алегарычныя фігуры (1812-13, страчаны)
Кухонны корпус Елагінавостраўскага палаца — копіі з антычных статуй (1822)
арка Галоўнага штаба — калясніца Славы на Атыку (1827-28)
Александрынскі тэатр — калясніца Апалона на Атыку (1831-32)
Імператарская публічная бібліятэка — статуі Платона і Гамера на фасадзе (1831-32)
Нарвскія трыўмфальныя вароты — фігура Славы (1832)

Зноскі

↑ См. информацию на сайте lavraspb.ru

Літаратура

Шмидт И. М. Степан Степанович Пименов, 1784—1833. — М.: Искусство, 1951. — 36, [8] с. — (Массовая библиотека).
Степан Степанович Пименов: Альбом / Автор-составитель Е. Петрова. — М.; Л.: Изогиз, 1961. — 40 с. — (Мастера русского искусства). — 11 000 экз.

Спасылкі

Степан Степанович Пименов (1784—1833)
Заметка в Большой советской энциклопедии Архівавана 30 чэрвеня 2014.
Пименов Степан Степанович, скульптор(недаступная спасылка)
Пименов Степан Степанович