Руслан Віктаравіч Галіцкі (руск.: Руслан Викторович Галицкий; 14 ліпеня 1972, Івана-Франкоўск, Украінская ССР, СССР — 5 снежня 2016, Масква, Расія ) — расійскі ваеначальнік, гвардыі палкоўнік танкавых войскаў Сухапутных войскаў Узброеных сіл Расійскай Федэрацыі. Быў цяжка паранены ў Алепа пры выкананні місіі ваеннага саветніка падчас ваеннай аперацыі ў Сірыі, памёр у шпіталі ў Маскве. Пасмяротна ўдастоены ордэна Мужнасці.
Руслан Галіцкі нарадзіўся 14 чэрвеня 1972 годзе ў Івана-Франкоўску. Паходзіў з сям’і патомных афіцэраў. Вырас на Заходняй Украіне[1], любіў Украіну і быў патрыётам СССР[2]. Скончыў Львоўскую ваенную спецшколу[3]. У 1990 годзе Галіцкі пераехаў з Львова ў Маскву і паступіў у Маскоўскае вышэйшае ваеннае каманднае вучылішча, якое скончыў у 1994 годзе з залатым медалём і там жа пачаў праходзіць службу камандзірам узвода і роты курсантаў. Падчас вучобы актыўна займаўся спортам і стаў чэмпіёнам вучэльні па боксе[4]. У 2002 годзе скончыў з залатым медалём агульнавайсковым акадэмію Узброеных сіл Расійскай Федэрацыі на базе Ваеннай акадэміі імя Фрунзе і на працягу васьмі гадоў служыў у Маскоўскай вобласці на пасадах камандзіра мотастралковага батальёна і намесніка начальніка штаба, начальніка аддзялення аператыўнага аддзела аператыўнага ўпраўлення Маскоўскай ваеннай акругі. У 2010 годзе Галіцкі паступіў у Ваенную акадэмію Генеральнага штаба, якую скончыў у 2012 годзе ў званні палкоўніка з залатым медалём[5]. У 2011 годзе атрымаў званне кандыдата ваенных навук[6].
Пасля заканчэння акадэміі Галіцкі накіраваны на працяг ваеннай службы на пасадзе начальніка аператыўнага кіравання вайсковай часці 64722 12-га камандавання рэзерву, якая базуецца ў абстаноўцы поўнай сакрэтнасці на расійска-ўкраінскай мяжы ў Новачаркаску (Растоўская вобласць)[7][8][9][10][11].
У лютым 2016 года Галіцкі заняў пост камандзіра 5-й гвардзейскай асобнай танкавай брыгады, якая базуецца ў вайсковай частцы 46108 на станцыі дывізіёне ў Улан-Удэ (Бурація). Праслужыў на гэтай пасадзе менш за год[12]. 6 мая прадстаўнік Галоўнага ўпраўлення разведкі Міністэрства абароны Украіны Вадзім Скібіцкі на падставе дадзеных ваеннай разведкі заявіў, што Галіцкі, быдучы высокапастаўленым вайскоўцам, нібыта займаўся каардынаванне сіл данбаскіх паўстанцаў, што адмаўляецца расійскім бокам[13][14][15].
Хутка Галіцкі у складзе групы расійскіх ваенных саветнікаў быў камандзіраваны ў Сірыю, дзе па афіцыйных дадзеных міністэрства абароны РФ займаўся каардынаваннем ўзаемадзеяння[16][17]б Па звестках Ірэка Муртазін, асабіста знаёмага з Галіцкім, ён прымаў удзел у планаванні аперацый па вызваленні Пальміры і па вызваленні ўсходняга Алепа, у якіх былі задзейнічаны прыватныя ваенныя кампаніі, такія як «Група Вагнера»[1].
Па афіцыйных дадзеных Міністэрства абароны Расіі, распаўсюджана 7 снежня па СМІ, Галіцкі быў цяжка паранены ў выніку артылерыйскага абстрэлу з боку жылых кварталаў заходняй частцы Алепа, занятай баевікамі так званай апазіцыі[18][19][20][21][22]. Па дадзеных тэлекампаніі «Арыг Ус», снарад разарваўся за намёце шпіталя, у якой знаходзіўся Галіцкі, і адзін з аскепкаў трапіў яму ў падставу чэрапа[23]. Расійскія ваенныя медыкі на працягу некалькіх сутак змагаліся за жыццё Галіцкага[24], і па дадзеных «Арыг Ус» ён не прыходзячы ў прытомнасць памёр 5 снежня ў шпіталі ў Маскве. Між тым, па дадзеных «РЕН ТВ» артабстрэл адбыўся 5 снежня, а Галіцкі памёр 7 снежня[25]. Па афіцыйных дадзеных Міністэрства абароны Расіі, разбягаюцца з фактычнымі дадзенымі СМІ, Галіцкі стаў 23-м расійскім вайскоўцам, якія загінулі падчас аперацыі ў Сірыі, пры тым што ў гэты спіс не ўключаюцца члены прыватных ваенных кампаній[26][27][28][29][30][31].
Дзяржаўныя
Рэгіянальныя
Па прычыне ваеннай службы Галіцкі быў чалавекам закрытым, акаўнтаў у сацыяльных сетках не меў[32]. Жонка — Кацярына Вячаславаўна, трое дзяцей — дачка і два сыны[33]. У 2017 годзе адзін з сыноў Галіцкага ўступіў у ваенна-патрыятычны рух «Юнармія»[34].