У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Голант. Раіса Якаўлеўна Голант (17 ліпеня 1885, Брэст-Літоўск — 13 ліпеня 1953, Ленінград) — расійскі і савецкі псіхіятр і неўрапатолаг, доктар медыцыны (1913), заслужаны дзеяч навукі РСФСР (1940), лаўрэат Сталінскай прэміі[1].
Раіса Якаўлеўна Голант нарадзілася ў Брэст-Літоўску у небагатай яўрэйскай сям’і мылавараў. Родная сястра Яўгена Якаўлевіча Голанта. Скончыла Прылуцкую жаночую гімназію ў 1902, пасля чаго працягнула навучанне ва ўніверсітэтах Бруселя, Берліна і Фрайбурга.
У 1909 годзе Р. Я. Голант, вярнулася ў Расію. З 1909 паводле 1927 год працавала ў Клініцы душэўных і нервовых хвароб(руск.) бел. пад кіраўніцтвам Бехцерава У. М., дзе займалася неўрапаталогіяй і эксперыментальнай фізіялогіяй. У 1913 годзе абараніла доктарскую дысертацыю — «Аб нерухомасці пазваночніка»[2]. З 1913 па 1921 год Голант Р. Я. працавала асістэнтам і ардынатарам у псіхіятрычнай клініцы Псіханеўралагічнага інстытута(руск.) бел..
З 1928 па 1948 год Голант Р. Я. загадвала кафедрай псіхіятрыі 2-га Ленінградскага медыцынскага інстытута(руск.) бел.. З 1938, па сумяшчальніцтве, была намеснікам дырэктара па навуковай частцы псіханеўралагічнага інстытута.
У 1937 годзе ў Парыжы на Міжнародным з’ездзе па псіхагігіене Голант Р. Я. падняла пытанне аб саматычнай прафілактыцы душэўных хвароб.
Вяла шэфскую працу на перыферыі — у псіхіятрычных бальніцах Петразаводска, Свярдлоўска, Пскова.
Падчас Паўлаўскай сесіі(руск.) бел. Галант Р. Я., Шмар’ян А. С.(руск.) бел., Гурэвіч М. В.(руск.) бел. і шэраг іншых навукоўцаў падвергліся ганенню. А. У. Сняжнеўскі(руск.) бел. заявіў, што яны «не раззброіліся і працягваюць заставацца на старых антыпаўлаўскіх пазіцыях, наносячы гэтым цяжкі ўрон савецкай навуковай і практычнай псіхіятрыі», а віцэ-прэзідэнт АМН СССР абвінаваціў іх у тым, што яны «нястомна прыпадаюць да бруднай крыніцы амерыканскай ілжэнавукі»[3]. Пасля Паўлаўскай сесіі Р. Я. Голант была звольненая ў 1951 з псіханеўралагічнага інстытута па скарачэнні штатаў.
Раіса Якаўлеўна памерла 13 ліпеня 1953 ў Ленінградзе. Пахавана на Праабражэнскіх яўрэйскіх могілках[2] [4].
Працы Голант Р. Я. прысвечаны праблемам траўматычных, інфекцыйных, сасудзістых псіхозаў, а таксама псіхічным разладам пры авітамінозах і аліментарнай дыстрафіі, пры гіпертанічных хваробах і траўмах мозгу[5].
Сумесна з калектывам супрацоўнікаў пад кіраўніцтвам Голант Р. Я. былі вывучаны змены ў спіннамазгавой вадкасці (у прывязцы да душэўных хвароб), удакладнена лікварная дыягностыка прагрэсіўнага паралічу, што мела асаблівае значэнне ў эпоху амаль выключна псіхалагічнай дыягностыкі шызафрэніі. Быў знойдзены, вывучаны і апісаны цэлы шэраг сімптомаў пры эпідэмічным энцэфаліце — псіхасэнсарны сімптом прыліпання, гвалтоўныя станы, оптыка-вестыбюлярныя парушэнні, а таксама была перагледжана сістэматыка псіхозаў на глебе даследаванняў сіфілісу галаўнога мозгу[2].
Голант Р. Я. выступала за навуковае размежаванне псіхапаталогіі шызафрэніі ад псіхалогіі так званых шызоідаў, у супрацьлегласць многім аўтарам, якія імкнуліся сцерці гэтыя межы[2].
Працавала над вывучэннем хваробы Альцгеймера.